affiance | (n) การสัญญา, Syn. betrothal |
affiance | (vt) สัญญาว่าจะแต่งงาน, Syn. betroth, pledge |
affiance | (อะไฟ' เอินซฺ) vt., n. สัญญา, รับหมั้น, หมั้น, การหมั้น, ความเชื่อถือ, ศรัทธา, ความไว้วางใจ, Syn. betroth, faith |
affiance | (n) คำมั่น, คำสัญญา, การหมั้น |
affiance | (vt) สัญญา, หมั้น |
affianced | (adj) ซึ่งรับหมั้นไว้, ซึ่งหมั้นหมายกันไว้ |
affiance | |
affianced | |
affiances |
Affiance | n. [ OE. afiaunce trust, confidence, OF. afiance, fr. afier to trust, fr. LL. affidare to trust; ad + fidare to trust, fr. L. fides faith. See Faith, and cf. Affidavit, Affy, Confidence. ] Such feelings promptly yielded to his habitual affiance in the divine love. Sir J. Stephen. [ 1913 Webster ] Lancelot, my Lancelot, thou in whom I have |
affiance | v. t. To me, sad maid, he was affianced. Spenser. [ 1913 Webster ] |
Affiancer | n. One who makes a contract of marriage between two persons. [ 1913 Webster ] |