| affricates | |
| affricate | |
| affrication |
| affricate | (n) เสียงกักเสียดแทรก (สัทศาสตร์), See also: เสียงที่เกิดจากการออกเสียงในลักษณะที่เริ่มด้วยฐานกรณ์ปิดสนิทแล้วค่อยๆเปิดออก ทำให้ลม |
| affricate | (แอฟ' ริเคท) n. เสียงกระทบของลิ้น |
| affricate; affricate sound | เสียงกักเสียดแทรก [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| affricate sound; affricate | เสียงกักเสียดแทรก [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| aspirated affricate; aspirated affricate sound | เสียงกักเสียดแทรกธนิต [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| aspirated affricate sound; aspirated affricate | เสียงกักเสียดแทรกธนิต [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| unaspirated affricate sound; unaspirated affricate | เสียงกักเสียดแทรกสิถิล [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| unaspirated affricate; unaspirated affricate sound | เสียงกักเสียดแทรกสิถิล [สัทศาสตร์ ๘ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| affricate | |
| affricates | |
| affrication |
| affricate | (n) a composite speech sound consisting of a stop and a fricative articulated at the same point (as `ch' in `chair' and `j' in `joy'), Syn. affricate consonant, affricative |
| affrication | (n) the conversion of a simple stop consonant into an affricate |
| Affricate | n. [ L. affricatus, p. p. of affricare to rub against; af- = ad- + fricare to rub. ] (Phon.) A combination of a stop, or explosive, with an immediately following fricative or spirant of corresponding organic position, as pf in german Pfeffer, pepper, z (= ts) in German Zeit, time. [ Webster 1913 Suppl. ] |
| 破擦音 | [はさつおん, hasatsuon] (n) { ling } affricative sound [Add to Longdo] |
