apperception | (n) การมีสติสัมปชัญญะ |
apperception | (แอพพะเซพ'เชิน) n. สติสัมปชัญญะ, ขบวนการเข้าใจ. -apperceptive adj. |
apperception | (n) ความเข้าใจ, สติสัมปชัญญะ |
apperception | วิสัญชาน [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
apperception, empirical | ประจักษวิสัญชาน [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
apperception, transcendental | อุตรวิสัญชาน, วิสัญชานอุตรวิสัย [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
apperception, transcendental ego of | อุตรอัตตาแห่งวิสัญชาน [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
apperception, transcendental unity of | อุตรเอกภาพแห่งวิสัญชาน [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
apperception | (n) the process whereby perceived qualities of an object are related to past experience |
Apperception | n. [ Pref. ad- + perception: cf. F. apperception. ] (Metaph.) The mind's perception of itself as the subject or actor in its own states; perception that reflects upon itself; sometimes, intensified or energetic perception. Leibnitz. Reid. [ 1913 Webster ] This feeling has been called by philosophers the apperception or consciousness of our own existence. Sir W. Hamilton. [ 1913 Webster ] |
統覚 | [とうかく, toukaku] (n, adj-no) apperception [Add to Longdo] |