autochthon | (ออทอค'ธัน) n., (pl. thons, -thones) ชาวพื้นเมืองแต่เริ่มแรก, สัตว์หรือพืชของท้องถิ่นนั้น. -autochthonous, autochthonic, autochthonal adj., -autochthonism n., -autochtohny n. |
autochthon | ชั้นหินอยู่กับที่ [ธรณีวิทยา๑๔ ม.ค. ๒๕๔๖] |
autochthonous | พื้นเพดั้งเดิม [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
autochthonous | พื้นเพดั้งเดิม [ประชากรศาสตร์ ๔ ก.พ. ๒๕๔๕] |
autochthonous | เกิดดั้งเดิม [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] |
autochthonous | -เกิดที่เดิม [ธรณีวิทยา๑๔ ม.ค. ๒๕๔๖] |
autochthonous graft; autograft; autoplast; graft, autologous | เนื้อเยื่อปลูกถ่ายให้ตนเอง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
Autochthonous | คนดั้งเดิม, Example: ใช้เรียกคนที่เกิดในดินแดนที่คนอาศัยอยู่ และมีบรรพบุรุษเป็นผู้ที่เกิดและอาศัยอยู่เดิมในอาณาเขตนั้นมานาน และถ้าเป็นพวกกลุ่มคนที่อยู่ในเขตนั้นมาแต่โบราณนานมาก จะเรียกว่า คนพื้นเมืองดั้งเดิม (aboriginal) [สิ่งแวดล้อม] |
autochthon | (n) the earliest known inhabitants of a region |
autochthonal | (adj) originating where it is found, Syn. autochthonic, autochthonous, indigenous, endemic |
autochthonous | (adj) of rocks, deposits, etc.; found where they and their constituents were formed, Ant. allochthonous |
Autochthon | n.; |
Autochthonism | n. The state of being autochthonal. [ 1913 Webster ] |
Autochthonous | |
Autochthony | n. An aboriginal or autochthonous condition. [ 1913 Webster ] |