avow | (vt) ยืนยัน, Syn. affirm, verify, assert |
avow | (อะเวา') vt. ประกาศ, รับรอง, ยอมรับ, รับสารภาพ, ปฏิญาณ, สบถสาบาน. -avower n., Syn. testify, avouch, Ant. deny, hide |
avowal | (อะเวา'เอิล) n. การรับรองอย่างเปิดเผยการประกาศ, การยอมรับ (acknowledgment) |
avowed | (อะเวาดฺ') adj. ยอมรับ, ปฏิญาณ, สบถสาบาน. -avowedness n., Syn. admitted, confessed, Ant. secret, private |
disavow | (ดิสอะเวา') vt. บอกปัด, ไม่ยอมรับ, ปฏิเสธ (การรับภาระ) ., See also: disavowal n. ดูdisavow |
avow | (vt) รับสารภาพ, ประกาศ, รับรอง, สบถสาบาน, ปฏิญาณ |
avowal | (n) การยอมรับ, การสารภาพ, การรับรอง, การปฏิญาณ |
avowedly | (adj) อย่างเปิดเผย, อย่างยอมรับ |
disavow | (vt) ไม่ยอมรับ, ปฏิเสธ, บอกปัด |
avowry | การยืนยันสิ่งที่ได้กระทำไปแล้ว [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
avow | Beyond the novel we come to works whose avowed aim is information. |
avow | He avowed himself an atheist. |
avow | He avowed his beliefs. |
avow | The Senator avowed his devotion to his constituents. |
ปลงอาบัติ | (v) confess one's misdemeanors, See also: avow one's sin, Example: พระสงฆ์จะเข้าพิธีปลงอาบัติในวันโกน, Thai Definition: แสดงความผิดของตนเพื่อเปลื้องโทษทางวินัย (ใช้แก่พระภิกษุ) |
คืนคำ | [kheūnkham] (v) EN: recant ; retract ; withdraw ; disavow ; revoke ; recall ; rescind FR: se rétracter ; se dédire |
ปฏิเสธ | [patisēt] (v) EN: deny ; repudiate ; refute ; reject ; decline ; refuse ; renounce ; disclaim ;disown ; negate ; disavow FR: nier ; réfuter ; décliner ; refuser ; désavouer ; rejeter ; démentir ; infirmer |
avow | |
avowed | |
avowedly |
avow | |
avows | |
avowal | |
avowed | |
avowals | |
avowing | |
avowedly |
avow | (v) admit openly and bluntly; make no bones about, Syn. avouch, Ant. disavow |
avowal | (n) a statement asserting the existence or the truth of something, Syn. avouchment, affirmation |
avowedly | (adv) by open declaration, Syn. professedly |
avower | (n) someone who admits or acknowledges openly and boldly |
Avow | v. t. Which I to be the of Israel's God |
Avow | n. [ Cf. F. aveu. ] Avowal. [ Obs. ] Dryden. [ 1913 Webster ] |
Avow | v. t. & i. [ OF. avouer, fr. LL. votare to vow, fr. L. votun. See Vote, n. ] To bind, or to devote, by a vow. [ Obs. ] Wyclif. [ 1913 Webster ] |
Avow | n. A vow or determination. [ Archaic ] [ 1913 Webster ] |
Avowable | a. Capable of being avowed, or openly acknowledged, with confidence. Donne. [ 1913 Webster ] |
Avowal | n. An open declaration; frank acknowledgment; |
Avowance | n. Can my avowance of king-murdering be collected from anything here written by me? Fuller. [ 1913 Webster ] |
Avowant | n. (Law) The defendant in replevin, who avows the distress of the goods, and justifies the taking. Cowell. [ 1913 Webster ] |
Avowed | a. Openly acknowledged or declared; admitted. -- |
Avowee | n. [ F. avoué. Cf. Advowee, Advocate, n. ] The person who has a right to present to a benefice; the patron; an advowee. See Advowson. [ 1913 Webster ] |