bailey | (n) กำแพงเมืองชั้นนอก, See also: รั้วกั้นชั้นนอก |
bailey | (n) สวนหย่อม, See also: สวนที่ถูกล้อมรอบด้วยตึก |
bailee | (เบ'ลี) n. ผู้ที่ได้รับทรัพย์สินในการประกันตัว |
bailey | (เบ'ลี) n. กำแพงเมืองชั้นนอก, ศาล |
bailee | ผู้รับมอบการครอบครองทรัพย์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
bailee | ผู้รับฝากทรัพย์ [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
bailee clause | ข้อกำหนดผู้รับฝากทรัพย์ [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
baile | |
bailed | |
bailer | |
bailes | |
bailey | |
baileys | |
bailey's |
Bailey | |
bailed | |
bailee | |
bailey | |
bailees | |
baileys |
bailee | (n) the agent to whom property involved in a bailment is delivered |
bailey | (n) United States singer (1918-1990), Syn. Pearl Mae Bailey, Pearl Bailey |
bailey | (n) English lexicographer who was the first to treat etymology consistently; his work was used as a reference by Samuel Johnson (died in 1742), Syn. Nathaniel Bailey, Nathan Bailey |
bailey | (n) the outer courtyard of a castle |
bailey | (n) the outer defensive wall that surrounds the outer courtyard of a castle |
bailey bridge | (n) a temporary bridge designed for rapid construction |
Bailee | n. [ OF. baillé, p. p. of bailler. See Bail to deliver. ] (Law) The person to whom goods are committed in trust, and who has a temporary possession and a qualified property in them, for the purposes of the trust. Blackstone. [ 1913 Webster ] ☞ In penal statutes the word includes those who receive goods for another in good faith. Wharton. [ 1913 Webster ] |
Bailer | n. (Law) See Bailor. [ 1913 Webster ] |
Bailer | n. |
Bailey | n. [ The same word as bail line of palisades; cf. LL. ballium bailey, OF. bail, baille, a palisade, baillier to inclose, shut. ] |