blandish | (vt) ปากหวาน, See also: ยกยอ, Syn. adulate, compliment |
blandishment | (n) การประจบเอาใจ, Syn. flattery |
blandishments | (n) สิ่งที่ทำหรือพูดเอาใจเพื่อให้ทำบางสิ่ง |
blandish | (แบลน'ดิช) { blandished, blandishing, blandishes } vt. ประจบ, เอาใจ, ป้อยอ, ยกยอ, โอ้โลม, See also: blandisher n. ดูblandish blandishment n. ดูblandish, Syn. flatter |
blandish | (vt) ยกยอ, ประจบสอพลอ, ป้อยอ |
blandishment | (n) คำป้อยอ, คำยกยอ, คำประจบสอพลอ |
blandish | She blandished him out of his black mood. |
อี๋อ๋อ | (v) flatter, See also: blandish, Syn. อี๋, Example: ตำรวจบางคนวางตัวไม่เหมาะสม ไปอี๋อ๋อกับหญิงที่มาด้วย โดยไม่คิดว่าตัวอยู่ในเครื่องแบบ, Thai Definition: กิริยาที่แสดงอาการเอาอกเอาใจ หรือประจบประแจง |
อี๋ | (v) flatter, See also: blandish, Syn. อี๋อ๋อ, Thai Definition: กิริยาที่แสดงอาการเอาอกเอาใจ หรือประจบประแจง |
ฉอเลาะ | [chølǿ] (v) EN: wheedle ; cajole ; flatter ; blandish ; endear oneself to ; fawn on ; toady ; curry favour with FR: flatter ; enjôler |
blandishment | |
blandishments |
blandishment | |
blandishments |
blandishment | (n) flattery intended to persuade, Syn. palaver, cajolery |
blandishment | (n) the act of urging by means of teasing or flattery, Syn. wheedling |
Blandish | v. t. Mustering all her wiles, |
Blandisher | n. One who uses blandishments. [ 1913 Webster ] |
Blandishment | n. [ Cf. OF. blandissement. ] The act of blandishing; a word or act expressive of affection or kindness, and tending to win the heart; soft words and artful caresses; cajolery; allurement. [ 1913 Webster ] Cowering low with blandishment. Milton. [ 1913 Webster ] Attacked by royal smiles, by female blandishments. Macaulay. [ 1913 Webster ] |
巧言令色鮮し仁;巧言令色少なし仁;巧言令色すくなし仁 | [こうげんれいしょくすくなしじん, kougenreishokusukunashijin] (exp) (arch) (See 巧言令色) those who resort to blandishments and fawning smiles are apt to lack compassion; a honeyed tongue with a heart of gall [Add to Longdo] |