condescend (to do something) | (vt) ยอมทำ ในลักษณะที่ผู้ทำคิดว่าตนเองอยู่ในระดับทางสังคมหรือตำแหน่งหน้าที่ที่สูงกว่า แต่ยอมลดตัวลงมาทำสิ่งที่อยู่ในระดับที่ต่ำกว่า เช่น I had to wait almost two hours before he condescended to see us. ฉันต้องรอเกือบสองชั่วโมง กว่าเขาจะยอมออกมาพบฉัน, Syn. deign |
condescend (to somebody) | (vi) ปฏิบัติตนกับผู้อื่นในลักษณะที่คิดว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่า เช่น When giving a talk, be careful not to condescend to your audience. เวลาที่พูด ระวังอย่าพูดในลักษณะที่คิดว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้ฟัง |
condescending | (adj) ประพฤติตนในลักษณะว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น เช่น His tone of voice was always so condescending. เขามักจะพูดโดยใช้นำเสียงในลักษณะเหมือนว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น |
condescend | (vi) ลดตัวลงมา, Syn. vouchsafe, deign, lover oneself |
condescend to | (phrv) ปฏิบัติราวกับ...ต่ำต้อย |
condescend to | (phrv) ลดตัวลงมา, See also: ทำตัวตกต่ำ, Syn. descend to |
condescend | (คอนดิเซนดฺ') { condescended, condescending, condescends } vt. ยอมรับ, ถ่อมตัวลง, ล้มลงมา, ก้มหัวให้., See also: condescendent adj. ดูcondescend condescender n. ดูcondescend, Syn. patronize, deign |
condescending | (คอนดิเซน'ดิง) adj. ซึ่งยอมรับ (ความสามารถ คุณสมบัติหรืออื่น ๆ ของคนอื่น) เท่าเทียม |
condescend | (vi) ถ่อมตัว, ยอมรับ, ก้มลงมา, ก้มหัวให้ |
condescend | |
condescended | |
condescending |
condescend | |
condescends | |
condescended | |
condescending | |
condescendingly |
condescend | (v) behave in a patronizing and condescending manner |
condescend | (v) do something that one considers to be below one's dignity, Syn. deign, descend |
condescend | (v) debase oneself morally, act in an undignified, unworthy, or dishonorable way, Syn. lower oneself, stoop |
condescendingly | (adv) with condescension; in a patronizing manner, Syn. patronisingly, patronizingly |
Condescend | v. i. Can they think me so broken, so debased Spain's mighty monarch, Often used ironically, implying an assumption of superiority. [ 1913 Webster ] Those who thought they were honoring me by condescending to address a few words to me. F. W. Robinson. [ 1913 Webster ] All parties willingly condescended heruento. R. Carew. |
Condescendency | |
condescending | adj. exhibiting an attitude of superiority; patronizing; -- used of behavior or attitude. |
Condescendingly | adv. In a condescending manner. Atterbury. [ 1913 Webster ] |
へりくだった | [herikudatta] (exp) condescending; modest [Add to Longdo] |
恩着せがましい | [おんきせがましい, onkisegamashii] (adj-i) patronizing; expecting gratitude in return; acting like one is doing someone a favor; condescending [Add to Longdo] |
下に見る | [したにみる, shitanimiru] (v1) (See 見下す) to look down on; to despise; to condescend [Add to Longdo] |