| conscionable | (คอน'ชะนะเบิล) adj. มีใจเที่ยงธรรม, มีสติรู้ผิดรู้ชอบ, See also: conscionableness n. ดูconscionable, Syn. conscientious |
| unconscionable | (อันคอน'เชินนะเบิล) adj. ไม่อยู่ภายใต้จิตสำนึก, ไม่ได้คุมสติ, กำเริบเสิบสาน, ไม่มีเหตุผล, ไร้จิตสำนึกชั่วคราว, เกินไป, รุนแรง. |
| conscionable | (adj) acceptable to your conscience |
| Conscionable | a. [ Irregularly formed fr. conscience. ] Governed by, or according to, conscience; reasonable; just. [ 1913 Webster ] Let my debtors have conscionable satisfaction. Sir H. Wotton. [ 1913 Webster ] |
| Conscionableness | n. The quality of being conscionable; reasonableness. Johnson. [ 1913 Webster ] |
| 無理非道 | [むりひどう, murihidou] (n, adj-na) unreasonable and unjust; unconscionable [Add to Longdo] |