decadent | (เดค'คะเดินทฺ) adj. เสื่อมโทรม, ทรุดโทรม, เน่าเปื่อย n. ผู้เสื่อมโทรม, นักประพันธ์หรือนักศิลปของยุคเสื่อมโทรม, Syn. decayed, Ant. robust |
decadent | (adj) เสื่อมโทรม, เสื่อม, ทรุดโทรม, ผุพัง, ปรักหักพัง, หมดสภาพ |
เสื่อมโทรม | (adj) decadent, See also: decaying, immoral, low, dissolute, declining, Syn. เสีย, ชำรุด, ชำรุดทรุดโทรม, Example: สังคมในปัจจุบันนี้เรียกได้ว่าอยู่ในจุดเสื่อมโทรม, Thai Definition: เกี่ยวกับการเสื่อมจากสภาพเดิมจนถึงบกพร่องเสียหายหรือบุบสลายไป |
เสื่อม | [seūam] (v) EN: degenerate ; deteriorate ; worsen ; decline ; be decadent ; slowly disappear ; weaken ; wane FR: dégénérer ; décliner ; se déprécier ; se détériorer |
เสื่อมโทรม | [seūamsōm] (adj) EN: decadent ; decaying ; immoral ; low ; dissolute ; declining FR: décadent ; dissolu ; dépravé |
decadent | |
decadents |
decadent | |
decadents |
decadent | (n) a person who has fallen into a decadent state (morally or artistically) |
decadent | (adj) marked by excessive self-indulgence and moral decay, Syn. effete |
Decadent | n. One that is decadent, or deteriorating; esp., one characterized by, or exhibiting, the qualities of those who are degenerating to a lower type; -- specif. applied to a certain school of modern French writers. The decadents and æsthetes, and certain types of realists. C. L. Dana. The business men of a great State allow their State to be represented in Congress by “decadents”. The Century. [ Webster 1913 Suppl. ] |
Decadent | a. Decaying; deteriorating. [ 1913 Webster ] |
デカダン | [dekadan] (adj-na) decadent (fre [Add to Longdo] |
衰世 | [すいせい, suisei] (n) this decadent world [Add to Longdo] |
退廃的 | [たいはいてき, taihaiteki] (adj-na) degenerate; decadent; (P) [Add to Longdo] |
鄭声 | [ていせい, teisei] (n) (decadent) music of the state of Zheng [Add to Longdo] |
末期的 | [まっきてき, makkiteki] (adj-na) decadent; terminal; (P) [Add to Longdo] |
末法思想 | [まっぽうしそう, mappoushisou] (n) pessimism due to decadent-age theory [Add to Longdo] |
澆季 | [ぎょうき, gyouki] (n) frivolous age; degenerate period in history; decadent age [Add to Longdo] |