disaffection | (n) ทำให้เอาอกเอาใจออกห่าง |
disaffection | (ดิสอะเฟค'เชิน) n. ความไม่พอใจ, ความไม่ซื่อสัตย์, ความบาดหมาง, ความเหินห่าง |
disaffection | (n) ความไม่เป็นมิตร, ความไม่ซื่อสัตย์, ความไม่พอใจ, ความเหินห่าง, ความบาดหมาง |
disaffection | Because of disaffection with her good-for-nothing husband. |
disaffection |
disaffection |
disaffection | (n) disloyalty to the government or to established authority |
Disaffection | n. In the making laws, princes must have regard to . . . the affections and disaffections of the people. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] |
Disaffectionate | a. Not disposed to affection; unfriendly; disaffected. [ R. ] Blount. [ 1913 Webster ] |
離反 | [りはん, rihan] (n, vs) estrangement; alienation; disaffection; (P) #18,295 [Add to Longdo] |