79 ผลลัพธ์ สำหรับ dishon
หรือค้นหา: -dishon-, *dishon*
Possible hiragana form: ぢしょん

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
dishonor(n) ความเสื่อมเสีย, See also: การเสียชื่อเสียง, ความขายหน้า, ความอับอาย, ความอัปยศ, Syn. shame, infamy, abasement, Ant. grace, honor
dishonor(vt) ทำให้เสียชื่อเสียง, See also: ทำให้เสื่อมเสีย, ทำให้อับอายขายหน้า, Syn. disgrace, discredit, Ant. honor
dishonest(adj) ไม่ซื่อสัตย์, See also: ไม่ตรงไปตรงมา, ไม่น่าไว้วางใจ, ไม่สุจริตใจ, ไม่จริงใจ, Syn. untruthful, deceitful, slippery, Ant. ethicle, moral
dishonour(n) ความเสื่อมเสีย, See also: การเสียชื่อเสียง, ความอับอายขายหน้า, Syn. shame, infamy, Ant. grace, honor
dishonour(vt) ทำให้เสียชื่อเสียง, See also: ทำให้เสื่อมเสีย, ทำให้อับอาย, Syn. disgrace, discredit, Ant. honor
dishonorable(adj) ไม่น่าเชื่อถือ, See also: น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศ, Syn. untruthful, shifty, Ant. ethical, moral
dishonorably(adv) อย่างน่าอับอาย, See also: อย่างน่าขายหน้า
dishonourable(adj) ไม่น่าเชื่อถือ, See also: น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศ, Syn. untruthful, shifty

Hope Dictionary
dishonest(ดิสออน'นิสทฺ) adj. ไม่ซื่อสัตย์, ไม่สุจริต, ไม่น่าไว้วางใจ, ไม่ตรงไปตรงมา, Syn. deceitful, perfidious, Ant. honest
dishonesty(ดิสออน'นิสที) n. ความไม่ซื่อสัตย์, ความไม่สุจริต, การกระทำที่ไม่สุจริต, การหลอก, การลวง, Syn. fraud
dishonor(ดิสออน'เนอะ) n. ความเสื่อมเกียรติ, ความอัปยศอดสู, ความดูถูก, การไม่ยอมรับตั๋วเงิน, การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน, Syn. disgrace
dishonour(ดิสออน'เนอะ) n. ความเสื่อมเกียรติ, ความอัปยศอดสู, ความดูถูก, การไม่ยอมรับตั๋วเงิน, การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน, Syn. disgrace
dishonourable(ดิสออน'เนอระเบิล) adj. น่าอับอาย, น่าขายหน้า, ต่ำช้า, เสื่อมเสียชื่อเสียง., See also: disnourably adv. ดูdishonourable, Syn. ignoble, corrupt
dishonoured chequen. เช็คสปริง, เช็คไม่มีเงิน

Nontri Dictionary
dishonest(adj) ไม่สุจริต, ไม่ซื่อสัตย์, ไม่น่าไว้ใจ, กังฉิน
dishonesty(n) ความไม่สุจริต, ความไม่ซื่อสัตย์, ความหลอกลวง
dishonour(n) ความไม่มีเกียรติ, ความเสียชื่อเสียงเกียรติยศ
dishonour(vt) ทำให้เสื่อมเกียรติ, ทำให้อัปยศอดสู, ทำให้เสียชื่อเสียง, ทำให้ขายหน้า

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus
dishonDeath is preferable to dishonor.
dishonHe charged me with dishonesty.
dishonHe employed dishonest means in his business.
dishonHe has a bad reputation of being dishonest.
dishonHe is a thoroughly dishonest character.
dishonHer act reflected dishonor upon her.
dishonHe was angry at the suggestion that he was dishonest.
dishonI can't answer for his dishonesty.
dishonI expostulated with him on his dishonesty.
dishonI feel nothing but contempt for such dishonest behavior.
dishonIt is our national conviction that politics is a dirty and dishonest pursuit.
dishonI would rather be poor than make money by dishonest means.

CMU Pronouncing Dictionary
dishon
 /D IH1 S AH0 N/
/ดิ้ เสิ่น/
/dˈɪsən/
dishong
 /D IH1 S AO0 NG/
/ดิ้ ส่อง/
/dˈɪsɔːŋ/
dishonor
 /D IH0 S AA1 N ER0/
/ดิ ซ้า เหน่อ (ร)/
/dɪsˈɑːnɜːʴ/
dishonest
 /D IH0 S AA1 N AH0 S T/
/ดิ ซ้า เหนอะ สึ ถึ/
/dɪsˈɑːnəst/
dishonesty
 /D IH0 S AA1 N AH0 S T IY0/
/ดิ ซ้า เหนอะ สึ ตี่/
/dɪsˈɑːnəstiː/
dishonored
 /D IH0 S AA1 N ER0 D/
/ดิ ซ้า เหน่อ (ร) ดึ/
/dɪsˈɑːnɜːʴd/
dishonestly
 /D IH0 S AO1 N AH0 S T L IY0/
/ดิ ซ้อ เหนอะ สึ ถลี่/
/dɪsˈɔːnəstliː/
dishonorable
 /D IH0 S AA1 N ER0 AH0 B AH0 L/
/ดิ ซ้า เหน่อ (ร) เหรอะ เบิ่ล/
/dɪsˈɑːnɜːʴəbəl/

Oxford Advanced Learners Dictionary
dishonest
 (adj) /d i1 s o1 n i s t/ /ดิ้ เซาะ หนิ สึ ถึ/ /dˈɪsˈɒnɪst/
dishonour
 (vt, n) /d i1 s o1 n @ r/ /ดิ้ เซาะ เหนิ่ร/ /dˈɪsˈɒnər/
dishonesty
 (n) /d i1 s o1 n i s t ii/ /ดิ้ เซาะ หนิ สึ ตี่/ /dˈɪsˈɒnɪstiː/
dishonours
 (vt) /d i1 s o1 n @ z/ /ดิ้ เซาะ เหนอะ สึ/ /dˈɪsˈɒnəz/
dishonestly
 (adv) /d i1 s o1 n i s t l ii/ /ดิ้ เซาะ หนิ สึ ถลี่/ /dˈɪsˈɒnɪstliː/
dishonoured
 (vt, vt) /d i1 s o1 n @ d/ /ดิ้ เซาะ เหนอะ ดึ/ /dˈɪsˈɒnəd/
dishonesties
 (n) /d i1 s o1 n i s t i z/ /ดิ้ เซาะ หนิ สึ ติ สึ/ /dˈɪsˈɒnɪstɪz/
dishonouring
 (vt) /d i1 s o1 n @ r i ng/ /ดิ้ เซาะ เหนอะ หริ่ง/ /dˈɪsˈɒnərɪŋ/
dishonourable
 (adj) /d i1 s o1 n @ r @ b l/ /ดิ้ เซาะ เหนอะ เหรอะ บึ ล/ /dˈɪsˈɒnərəbl/
dishonourably
 (adv) /d i1 s o1 n @ r @ b l ii/ /ดิ้ เซาะ เหนอะ เหรอะ บลี่/ /dˈɪsˈɒnərəbliː/

WordNet (3.0)
dishonest(adj) deceptive or fraudulent; disposed to cheat or defraud or deceive, Syn. dishonorable, Ant. honest
dishonestly(adv) in a corrupt and deceitful manner, Syn. venally, deceitfully, Ant. honestly
dishonesty(n) the quality of being dishonest, Ant. honesty
dishonesty(n) lack of honesty; acts of lying or cheating or stealing, Syn. knavery
dishonor(n) a state of shame or disgrace, Syn. dishonour, Ant. honor
dishonor(n) lacking honor or integrity, Syn. dishonour, Ant. honor
dishonor(v) bring shame or dishonor upon, Syn. shame, dishonour, attaint, disgrace, Ant. honor
dishonor(v) refuse to accept, Syn. dishonour, Ant. honor
dishonorable(adj) lacking honor or integrity; deserving dishonor, Syn. dishonourable, Ant. honorable
dishonorable discharge(n) a discharge from the armed forces for a grave offense (as sabotage or espionage or cowardice or murder)

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Dishonest

v. t. [ Cf. OF. deshonester. ] To disgrace; to dishonor; as, to dishonest a maid. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

I will no longer dishonest my house. Chapman. [ 1913 Webster ]

Dishonest

a. [ Pref. dis- + honest: cf. F. déshonnête, OF. deshoneste. ] 1. Dishonorable; shameful; indecent; unchaste; lewd. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Inglorious triumphs and dishonest scars. Pope. [ 1913 Webster ]

Speak no foul or dishonest words before them [ the women ]. Sir T. North. [ 1913 Webster ]

2. Dishonored; disgraced; disfigured. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Dishonest with lopped arms the youth appears,
Spoiled of his nose and shortened of his ears. Dryden. [ 1913 Webster ]

3. Wanting in honesty; void of integrity; faithless; disposed to cheat or defraud; not trustworthy; as, a dishonest man. [ 1913 Webster ]

4. Characterized by fraud; indicating a want of probity; knavish; fraudulent; unjust. [ 1913 Webster ]

To get dishonest gain. Ezek. xxii. 27. [ 1913 Webster ]

The dishonest profits of men in office. Bancroft. [ 1913 Webster ]

Dishonestly

adv. In a dishonest manner. [ 1913 Webster ]

Dishonesty

n. [ Cf. OF. deshonesté, F. déshonnêteté. ] 1. Dishonor; dishonorableness; shame. [ Obs. ] “The hidden things of dishonesty.” 2 Cor. iv. 2. [ 1913 Webster ]

2. Want of honesty, probity, or integrity in principle; want of fairness and straightforwardness; a disposition to defraud, deceive, or betray; faithlessness. [ 1913 Webster ]

3. Violation of trust or of justice; fraud; any deviation from probity; a dishonest act. [ 1913 Webster ]

4. Lewdness; unchastity. Shak. [ 1913 Webster ]

Dishonor

v. t. [ imp. & p. p. Dishonored p. pr. & vb. n. Dishonoring. ] [ OE. deshonouren, F. déshonorer; pref. dés- (L. dis-) + honorer to honor, fr. L. honorare. See Honor, v. t. ] [ Written also dishonour. ] 1. To deprive of honor; to disgrace; to bring reproach or shame on; to treat with indignity, or as unworthy in the sight of others; to stain the character of; to lessen the reputation of; as, the duelist dishonors himself to maintain his honor. [ 1913 Webster ]

Nothing . . . that may dishonor
Our law, or stain my vow of Nazarite. Milton. [ 1913 Webster ]

2. To violate the chastity of; to debauch. Dryden. [ 1913 Webster ]

3. To refuse or decline to accept or pay; -- said of a bill, check, note, or draft which is due or presented; as, to dishonor a bill exchange.

Syn. -- To disgrace; shame; debase; degrade; lower; humble; humiliate; debauch; pollute. [ 1913 Webster ]

Dishonor

n. [ OE. deshonour, dishonour, OF. deshonor, deshonur, F. déshonneur; pref. des- (L. dis-) + honor, honur, F. honneur, fr. L. honor. See Honor. ] [ Written also dishonour. ] [ 1913 Webster ]

1. Lack of honor; disgrace; ignominy; shame; reproach. [ 1913 Webster ]

It was not meet for us to see the king's dishonor. Ezra iv. 14. [ 1913 Webster ]

His honor rooted in dishonor stood. Tennyson. [ 1913 Webster ]

2. (Law) The nonpayment or nonacceptance of commercial paper by the party on whom it is drawn.

Syn. -- Disgrace; ignominy; shame; censure; reproach; opprobrium. [ 1913 Webster ]

Dishonorable

a. [ Cf. F. déshonorable. ] 1. Wanting in honor; not honorable; bringing or deserving dishonor; staining the character, and lessening the reputation; shameful; disgraceful; base. [ 1913 Webster ]

2. Wanting in honor or esteem; disesteemed. [ 1913 Webster ]

He that is dishonorable in riches, how much more in poverty! Ecclus. x. 31. [ 1913 Webster ]

To find ourselves dishonorable graves. Shak.

-- Dis*hon"or*a*ble*ness, n. -- Dis*hon"or*a*bly, adv. [ 1913 Webster ]

Dishonorary

a. Bringing dishonor on; tending to disgrace; lessening reputation. Holmes. [ 1913 Webster ]

Dishonorer

n. One who dishonors or disgraces; one who treats another indignity. Milton. [ 1913 Webster ]


CC-CEDICT CN-EN Dictionary
不名誉事物[bù míng yù shì wù, ㄅㄨˋ ㄇㄧㄥˊ ㄩˋ ㄕˋ ㄨˋ,      /     ] dishonor [Add to Longdo]
不诚实[bù chéng shí, ㄅㄨˋ ㄔㄥˊ ㄕˊ,    /   ] dishonest [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
不正[ふせい, fusei] (adj-na, n) injustice; unfairness; iniquity; impropriety; irregularity; dishonesty; illegality; fraud; (P) #4,391 [Add to Longdo]
傷(P);疵;瑕;創[きず, kizu] (n) (1) wound; injury; cut; gash; bruise; scratch; scrape; scar; (2) chip; crack; scratch; nick; (3) (See 玉に疵) flaw; defect; weakness; weak point; (4) stain (on one's reputation); disgrace; dishonor; dishonour; (5) (See 心の傷) (emotional) hurt; hurt feelings; (P) #5,907 [Add to Longdo]
汚し[よごし, yogoshi] (n-suf, n) (1) { food } soiling; polluting; being dirty; (2) shame; disgrace; dishonor; dishonour; (n) (3) chopped fish, shellfish or vegetables, dressed with (miso or other) sauce [Add to Longdo]
汚す(P);穢す[よごす(汚す)(P);けがす, yogosu ( yogosu )(P); kegasu] (v5s, vt) (1) to pollute; to contaminate; to soil; to make dirty; to stain; (2) (esp. けがす) to disgrace; to dishonour; to dishonor; to defile; (P) [Add to Longdo]
汚名[おめい, omei] (n) stigma; dishonour; dishonor; infamy; (P) [Add to Longdo]
横着[おうちゃく, ouchaku] (adj-na, n, vs) dishonesty; laziness; cunning; (P) [Add to Longdo]
顔に泥を塗る[かおにどろをぬる, kaonidorowonuru] (exp, v5r) to bring disgrace (dishonor, dishonour) on; to fling mud at; to put to shame [Add to Longdo]
顔汚し[かおよごし, kaoyogoshi] (n) a disgrace or dishonor (dishonour) [Add to Longdo]
非良心的[ひりょうしんてき, hiryoushinteki] (adj-na) unscrupulous; dishonest; irresponsibly done (work, etc.) [Add to Longdo]
不義理[ふぎり, fugiri] (adj-na, n) dishonesty; injustice; dishonor; dishonour; ingratitude [Add to Longdo]

Time: 0.0254 seconds, cache age: 5.296 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/