displaced | (adj) ซึ่งออกจากที่อยู่ไป, See also: ซึ่งย้ายที่ |
displaced person | ผู้พลัดถิ่น [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
displaced person | ผู้ถูกย้ายถิ่น, ผู้พลัดถิ่น [ประชากรศาสตร์ ๔ ก.พ. ๒๕๔๕] |
Displaced from Normal Sites | อยู่ผิดถิ่นที่ประจำ [การแพทย์] |
Displaced Person | ผู้พลัดถิ่น, Example: บุคคลที่ย้ายถิ่นออกจากถิ่นเดิมเพราะถูกกฎหมาย หรืออำนาจบังคับให้ย้าย [สิ่งแวดล้อม] |
displaced persons | ผู้พลัดถิ่น ผู้หนีภัย หมายถึง บุคคลที่ออกมาจากประเทศของตนเอง มิใช่โดยวิธีการธรรมดาหรือปกติ อาจเนื่องมาจากภัยสงคราม ภัยทางเศรษฐกิจ ฯลฯ เป็นการเข้ามาชั่วคราว จะไม่ได้ภูมิลำเนา [การทูต] |
displaced | The villagers were displaced by the construction of a dam. |
displaced |
displaced |
displaced fracture | (n) fracture in which the two ends of the broken bone are separated from one another |
displaced person | (n) a person forced to flee from home or country, Syn. DP, stateless person |
Heimatlose { m, f }; Heimatloser nach dem 2. Weltkrieg | displaced person (DP) [Add to Longdo] |
亡命者 | [ぼうめいしゃ, boumeisha] (n) refugee; exile; displaced persons [Add to Longdo] |