dissociable | (ดิไซ'ชีอะเบิล) adj. ซึ่งแยกออกจากกันได้, ไม่ชอบการสังคม, ซึ่งประนีประนอมกันไม่ได้., See also: dissociability n. ดูdissociable, Syn. separable, Ant. join, compromise |
แยกกันไม่ได้ | [yaēk kan mai dāi] (adj) FR: inséparable ; indissociable |
dissociable | (adj) capable of being divided or dissociated, Syn. separable, severable |
Dissociable | a. [ L. dissociabilis, fr. dissociare: cf. F. dissociable. See Dissociate. ] They came in two and two, though matched in the most dissociable manner. Spectator. [ 1913 Webster ] |