dissociate | (vt) ทำให้แยกออกจากกัน, See also: ทำให้ตัดขาดจากกัน, ทำให้พ้นจาก, ทำให้แยกตัว, Syn. separate, disunite, disengage |
dissociation | (n) การแยกออกจากกัน, See also: การตัดขาดจากกัน, การแยกตัว, การไม่มีส่วนร่วม, Syn. disunion, severance, disengagement |
dissociate from | (phrv) แยกออกจาก, See also: แยกจาก |
dissociate | (ดิโซ'ชีเอท) vt. ทำให้แยกออก, ทำให้สลายตัว. vi. แยกตัวออกจากการสังคม, แตกแยก, See also: dissociative adj. ดูdissociate, Syn. separate |
dissociation | (ดิโซซีเอ'เชิน) n. การแยกออก, การแตกแยก, Syn. separation |
dissociate | (vt) แยกตัวออก, ไม่ชอบสังคม, แยกจากกัน, ไม่ชอบสังสรรค์ |
dissociation of sensibility | อนารมณ์ [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Dissociate | แตกตัว, การแตกตัว, แตกออก [การแพทย์] |
Dissociation | กลไกทางจิตแตกแยกของบุคลิกภาพ [การแพทย์] |
Dissociation | การแตกตัว, ไม่มีความสัมพันธ์กันเลย [การแพทย์] |
Dissociation Constant | ค่าคงที่ในการแตกตัว, ค่าคงที่การแตกตัว, ค่าคงที่ของการแตกตัว [การแพทย์] |
Dissociation Energy | พลังงานแตกแยก [การแพทย์] |
Dissociation Factor | แฟกเตอของการแตกตัว [การแพทย์] |
Dissociation, Electromechanical | หัวใจห้องล่างเต้นแต่ไม่มีการไหลเวียนเลือด [การแพทย์] |
Dissociative Reaction | โรคประสาทดิสโซซิเอชั่น [การแพทย์] |
Dissociative Type | แบบมีอาการดิสโซสิเอชั่น [การแพทย์] |
dissociat | After the summit, President Mitterand said that he dissociated himself from the statement. |
dissociat | He dissociated himself from the firm he had worked for for eighteen years. |
ความร้าวฉาน | (n) disunion, See also: dissociation, split, rupture, discord, disagreement, dissension, disjunction, Syn. ความระหองระแหง, ความแตกร้าว, ความบาดหมาง, Ant. ความสามัคคี, ความปรองดอง, Example: ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นทำให้เกิดเป็นความร้าวฉานระหว่างสถาบัน |
ปลีก | [plīk] (v) EN: get away ; extricate oneself ; slip away ; branch off ; separate ; dissociate ; retire ; evade FR: dissocier ; séparer |
dissociate | |
dissociation |
dissociate | |
dissociated | |
dissociates | |
dissociating | |
dissociation |
dissociate | (v) to undergo a reversible or temporary breakdown of a molecule into simpler molecules or atoms |
dissociation | (n) the act of removing from association |
dissociation | (n) a state in which some integrated part of a person's life becomes separated from the rest of the personality and functions independently, Syn. disassociation |
dissociation | (n) (chemistry) the temporary or reversible process in which a molecule or ion is broken down into smaller molecules or ions |
dissociation constant | (n) the equilibrium constant for a reversible dissociation |
dissociative | (adj) tending to produce dissociation |
dissociative disorder | (n) dissociation so severe that the usually integrated functions of consciousness and perception of self break down |
dissociate | v. t. Before Wyclif's death in 1384, John of Gaunt had openly dissociated himself from the reformer. A. W. Ward. [ 1913 Webster ] |
dissociated | adj. |
Dissociation | n. [ L. dissociatio: cf. F. dissociation. ] It will add infinitely dissociation, distraction, and confusion of these confederate republics. Burke. [ 1913 Webster ] |
Dissociative | a. Tending or leading to dissociation. [ 1913 Webster ] |
解离 | [解 离 / 解 離] dissociation; to break up a chemical compound into its elements [Add to Longdo] |
解離 | [かいり, kairi] (n, vs) dissociation [Add to Longdo] |
解離性障害 | [かいりせいしょうがい, kairiseishougai] (n) dissociative disorder [Add to Longdo] |
解離性同一性障害 | [かいりせいどういつせいしょうがい, kairiseidouitsuseishougai] (n) dissociative identity disorder [Add to Longdo] |
解離定数 | [かいりていすう, kairiteisuu] (n) dissociation constant [Add to Longdo] |
解離熱 | [かいりねつ, kairinetsu] (n) heat of dissociation [Add to Longdo] |
光解離 | [ひかりかいり, hikarikairi] (n) photodissociation; photo-dissociation [Add to Longdo] |
電気解離 | [でんきかいり, denkikairi] (n) (1) (See 電離) ionization; ionisation; (2) electrolytic dissociation [Add to Longdo] |
電離 | [でんり, denri] (n, vs) (1) (abbr) (See 電気解離) ionization; ionisation; (2) electrolytic dissociation [Add to Longdo] |