ecclesiastic | (n) นักบวช (โดยเฉพาะในศาสนาคริสต์), See also: พระ โดยเฉพาะในศาสนาคริสต์, Syn. churchman, cleargyman |
ecclesiastical | (adj) เกี่ยวกับพระในศาสนาคริสต์, See also: เกี่ยวกับนักบวช, Syn. churchly, clearical, ministerial |
ecclesiastic | (อิคลีซิแอส'ทิค) n., adj. (เกี่ยวกับ) พระสอนศาสนา, สงฆ์., Syn. clergyman, ecclesiastical |
ecclesiasticism | n. หลักปฎิบัติของสงฆ์, การปฎิบัติตามวินัยสงฆ์ |
ecclesiastic | (adj) เกี่ยวกับศาสนา, เกี่ยวกับพระ, เกี่ยวกับสงฆ์ |
ecclesiastic | (n) พระ, สงฆ์, พระสงฆ์ |
ecclesiastical | (adj) เกี่ยวกับศาสนา, เกี่ยวกับโบสถ์, เกี่ยวกับพระ, เกี่ยวกับสงฆ์, ของสงฆ์ |
ecclesiastical court | ศาลศาสนา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
ecclesiastical things | ศาสนสมบัติ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
ฐานานุกรม | (n) ecclesiastical orders, Example: การได้รับแต่งตั้งเป็นพระฐานานุกรม ทำให้มีฐานะเป็นพระสมณศักดิ์ ที่มีฐานะทางสังคมสูงกว่าพระสามัญ, Thai Definition: ลำดับตำแหน่งยศพระสงฆ์ที่พระราชาคณะมีอำนาจตั้งสมณศักดิ์ให้ตามทำเนียบ |
ของวัด | (n) ecclesiastical material, Syn. ของสงฆ์, Example: ชาวบ้านยืมของวัดมาใช้ช่วยงานทำบุญของหมู่บ้าน |
ของสงฆ์ | (n) ecclesiastical material, Syn. ของวัด, Example: ที่ดินผืนนี้เป็นที่ดินของสงฆ์, Thai Definition: ของที่เป็นของวัด, ของที่สงฆ์ใช้ร่วมกัน |
ราชาคณะ | [rāchākhana] (n) EN: high ecclesiastical dignitary ; high Buddhist ecclesiastical dignitary ; high dignitary monk |
สังฆนายก | [sangkhanāyok] (n) EN: Chairman of the Ecclesiastical |
ecclesiastic | |
ecclesiastical |
ecclesiastic | |
ecclesiastics | |
ecclesiastical | |
ecclesiastically |
ecclesiastical | (adj) of or associated with a church (especially a Christian Church), Syn. ecclesiastic |
ecclesiastical attire | (n) attire that is appropriate to wear in a church, Syn. ecclesiastical robe |
ecclesiastically | (adv) in an ecclesiastic manner |
ecclesiastical mode | (n) any of a system of modes used in Gregorian chants up until 1600; derived historically from the Greek mode, Syn. medieval mode, Gregorian mode, church mode |
ecclesiastical province | (n) the district within the jurisdiction of an archbishop or a metropolitan or one of the territorial divisions of an ecclesiastical order |
ecclesiasticism | (n) excessive adherence to ecclesiastical forms and activities |
ecclesiasticism | (n) religion appropriate to a church and to ecclesiastical principles and practices |
Ecclesiastic | a. [ L. ecclesiasticus, Gr. &unr_;, fr. &unr_; an assembly of citizens called out by the crier; also, the church, fr. &unr_; called out, fr. &unr_; to call out; |
Ecclesiastic | n. A person in holy orders, or consecrated to the service of the church and the ministry of religion; a clergyman; a priest. [ 1913 Webster ] From a humble ecclesiastic, he was subsequently preferred to the highest dignities of the church. Prescott. [ 1913 Webster ] |
Ecclesiastical | a. [ See Ecclesiastical, a. ] Of or pertaining to the church; relating to the organization or government of the church; not secular; Every circumstance of ecclesiastical order and discipline was an abomination. Cowper. [ 1913 Webster ]
|
Ecclesiastically | adv. In an ecclesiastical manner; according ecclesiastical rules. [ 1913 Webster ] |
Ecclesiasticism | n. Strong attachment to ecclesiastical usages, forms, etc. [ 1913 Webster ] |
Ecclesiasticus | n. [ L. ] A book of the Apocrypha. [ 1913 Webster ] |
ゴンパ | [gonpa] (n) gompa (Tibetan Buddhist ecclesiastical building) [Add to Longdo] |
教会管区 | [きょうかいかんく, kyoukaikanku] (n) ecclesiastical province [Add to Longdo] |
教権 | [きょうけん, kyouken] (n) ecclesiastical or educational authority [Add to Longdo] |
僧綱 | [そうごう, sougou] (n) ancient Buddhist ecclesiastical authority [Add to Longdo] |