| ข้อห้าม | [khøhām] (n) EN: prohibition ; ban ; taboo ; forbiddance FR: interdiction [ f ] |
| Forbiddance | n. The act of forbidding; prohibition; command or edict against a thing. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] How hast thou yield to transgress |
| ข้อห้าม | (n) prohibition, See also: ban, taboo, forbiddance, Syn. ข้อจำกัด, ข้อละเว้น, ข้อกำหนด, ข้อบังคับ, Example: ศาสนาแต่ละศาสนาต่างก็มีข้อห้ามที่เป็นไปในทางเดียวกันคือไม่ให้ทำความชั่ว, Count Unit: ข้อ, ประการ, Thai Definition: สิ่งที่ให้เว้นกระทำหรือไม่ให้ทำตามที่กำหนดไว้ |
| ข้อห้าม | [khøhām] (n) EN: prohibition ; ban ; taboo ; forbiddance FR: interdiction [ f ] |
| ban | (n) an official prohibition or edict against something, Syn. forbidding, forbiddance, banning |
| prohibition | (n) the action of prohibiting or inhibiting or forbidding (or an instance thereof), Syn. forbiddance, inhibition |
| Forbiddance | n. The act of forbidding; prohibition; command or edict against a thing. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] How hast thou yield to transgress |
| Verbot { n } | forbiddance [Add to Longdo] |