gescheut | taken fright [Add to Longdo] |
escheat | (n) การเวนคืนทรัพย์สินของคนที่เสียชีวิตให้เป็นของรัฐ เนื่องจากไม่มีผู้รับมรดกที่ถูกต้องตามกฎหมาย |
escheat | (n) ทรัพย์สินที่ต้องเป็นของรัฐเนื่องจากไม่มีผู้รับมรดก |
escheat | การให้ทรัพย์สินตกเป็นของรัฐ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
escheat | ๑. การให้ที่ดินตกเป็นของรัฐ (เพราะไม่มีผู้รับมรดก) (ก. อังกฤษ)๒. การให้ที่ดินตกเป็นของรัฐ (เพราะถูกริบราชบาตร) (ก. เก่าอังกฤษ) [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
ตกเป็นของรัฐ | [tokpen khøng rat] (x) EN: escheat |
escheat | (n) a reversion to the state (as the ultimate owner of property) in the absence of legal heirs |
escheat | (n) the property that reverts to the state |
Escheat | n. [ OE. eschete, escheyte, an escheat, fr. OF. escheit, escheoit, escheeite, esheoite, fr. escheoir (F. échoir) to fall to, fall to the lot of; pref. es- (L. ex) + cheoir, F. choir, to fall, fr. L. cadere. See Chance, and cf. Cheat. ] ☞ A distinction is carefully made, by English writers, between escheat to the lord of the fee and forfeiture to the crown. But in this country, where the State holds the place of chief lord of the fee, and is entitled to take alike escheat and by forfeiture, this distinction is not essential. Tomlins. Kent. To make me great by others' loss is bad escheat. Spenser. [ 1913 Webster ] |
Escheat | v. i. ☞ In this country it is the general rule that when the title to land fails by defect of heirs or devisees, it necessarily escheats to the State; but forfeiture of estate from crime is hardly known in this country, and corruption of blood is universally abolished. Kent. Bouvier. [ 1913 Webster ] |
Escheat | v. t. (Law) To forfeit. Bp. Hall. [ 1913 Webster ] |
Escheatable | a. Liable to escheat. [ 1913 Webster ] |
Escheatage | n. The right of succeeding to an escheat. Sherwood. [ 1913 Webster ] |
Escheator | n. (Law) An officer whose duty it is to observe what escheats have taken place, and to take charge of them. Burrill. [ 1913 Webster ] |