grouch | (n) คนขี้บ่น, Syn. complainer, grumbler |
grouch | (vi) บ่น, See also: พึมพำ, Syn. grumble, mutter |
grouchy | (adj) บูดบึ้ง, See also: อารมณ์เสีย, Syn. ill-tempered, Ant. even-tempered, easygoing |
grouch | (เกราชฺ) vi. บ่น, แสดงความไม่พอใจ n. คนขี้บ่น, คนที่มีอารมณ์บูดบึ้ง, Syn. complain |
grouchy | (เกรา'ชี) adj. บูดบึ้ง, ไม่พอใจ, คับอกคับใจ, อารมณ์ไม่ดี., See also: grouchily adv. grouchiness n., Syn. ill-tempered, sulky |
grouch | (n) คนหงุดหงิด, คนขี้บ่น |
grouch | (vi) ไม่สบายใจ, มีใจคอหงุดหงิด, บ่น, ไม่พอใจ |
grouchy | (adj) หงุดหงิด, พร่ำบ่น, ไม่สบายใจ, ไม่พอใจ, อารมณ์ไม่ดี |
grouch | He is a bit of a grouch in the morning. |
อารมณ์ไม่ดี | [ārom mai dī] (v) EN: be in a bad mood ; be in a bad temper ; feel blue ; lose temper ; be upset ; be cranky ; be grouchy FR: être de mauvaise humeur [ f ] ; être de mauvais poil (fam.) |
บูดบึ้ง | [būtbeung] (adj) EN: sullen ; wry ; sulky ; grouchy FR: morose ; morne |
grouch | |
groucho | |
groucho | |
grouchy |
grouch | |
grouchy | |
grouched | |
grouches | |
grouchier | |
grouching | |
grouchiest |
grouch | (n) a bad-tempered person, Syn. crank, churl, crosspatch, grump |
grouch | (v) show one's unhappiness or critical attitude, Syn. scold, grumble |
grouch | n. A bad-tempered person. |
grouch | v. i. to complain habitually, especially about minor or routine annoyances. |
grouchy | adj. given to complaining or grumbling; prone to show annoyance at slight provocation; irritable. |