incapable | (adj) ซึ่งไม่สามารถพอ, Syn. unapt, unsuited, Ant. apt, capable |
incapable | (อินเค' พะเบิล) adj. ไม่สามารถ, ไม่มีความสามารถ. -n. ผู้ที่ไม่มีความสามารถ, ผู้ไร้ความสามารถ., See also: incapability n. incapably adv., Syn. unfit, unable, inadequate, incompetent, Ant. capable |
incapable | (adj) ไม่สามารถ, ไม่อาจทำได้ |
ไร้ความสามารถ | (adj) incompetent, See also: incapable, incapacitated, Syn. ไม่มีความสามารถ, Ant. มีความสามารถ, Example: ศาลมีสิทธิสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถถ้ามีผู้ร้องขอ |
ไร้สมรรถภาพ | (adj) disabled, See also: incapable, incompetent, Example: ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองทหารจำนวน 43% ถูกปลดจากกองทัพ เนื่องจากไร้สมรรถภาพ |
อ่อนปวกเปียก | (adj) weak, See also: incapable, Syn. ปวกเปียก, อ่อนเปียก, Example: ภาวะกล้ามเนื้ออ่อนปวกเปียกแสดงถึงสภาพโภชนาการไม่ดี, Thai Definition: อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว |
อ่อนเปียก | (adj) weak, See also: incapable, Syn. อ่อนปวกเปียก, ปวกเปียก, Thai Definition: อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว |
ไม่ทัน | (adv) unable to catch, See also: incapable of catching, Ant. ทัน, Example: วีดีทัศน์เรื่องนี้ฉายเร็วมากจนพวกเราดูไม่ทัน, Thai Definition: ไม่มีความสามารถที่จะตามเรื่องได้ทัน |
ไม่เป็น | [mai pen] (v, exp) FR: ne pas pouvoir ; être incapable de |
ไม่สามารถ | [mai samāt] (adj) EN: unable ; not capable FR: incapable (de) ; pas capable (de) ; infichu de (fam.) |
ไม่สามารถทำได้ | [mai samāt tham dāi] (v, exp) FR: ne pas pouvoir ; être incapable de |
ไม่สมควร | [mai somkhūan] (adj) EN: improper ; unseemly ; unbecoming ; unsuitable ; inadvisable ; inapt FR: inapte ; incapable |
ไม่ทัน | [mai than] (x) EN: unable to catch ; incapable of catching |
ไม่ไหว | [mai wai] (adj) EN: unable ; cannot FR: incapable de ; pas fichu de (fam.) |
มือไม่ถึง | [meūmaitheung] (v) EN: be incapable |
อ่อนเปียก | [ønpīek] (adj) EN: weak ; incapable |
อ่อนปวกเปียก | [ønpuakpīek] (adj) EN: weak ; incapable FR: flasque ; mollasse |
ไร้ประสิทธิภาพ | [rai prasitthiphāp] (adj) EN: incompetent ; incapable ; lacking in ability FR: incompétent ; incapable |
incapable |
incapable |
incapable | (adj) (followed by `of') lacking capacity or ability, Ant. capable |
incapable | (adj) not being susceptible to or admitting of something (usually followed by `of') |
incapable | (adj) (followed by `of') not having the temperament or inclination for, Ant. capable |
incapable | (adj) not meeting requirements, Syn. unequal to, incompetent |
Incapable | a. [ Pref. in- not + capable: cf. F. incapable, L. incapabilis incomprehensible. ] [ 1913 Webster ] ☞ Incapable is often used elliptically. [ 1913 Webster ] Is not your father grown incapable of reasonable affairs? Shak. |
Incapable | n. One who is morally or mentally weak or inefficient; an imbecile; a simpleton. [ 1913 Webster ] |
Incapableness | n. The quality or state of being incapable; incapability. [ 1913 Webster ] |
頑迷固陋 | [がんめいころう, ganmeikorou] (n, adj-na) obstinate; stubborn; hard-headed; being incapable of making sound judgments because of a narrow, inflexible and obstinate mentality [Add to Longdo] |
固陋頑迷 | [ころうがんめい, korouganmei] (n, adj-na) obstinate; stubborn; hard-headed; being incapable of making sound judgments because of a narrow, inflexible and obstinate mentality [Add to Longdo] |
無能無策 | [むのうむさく, munoumusaku] (n) ineptitude and inaction; being incapable of devising any appropriate measures to cope with the situation [Add to Longdo] |
妄心 | [もうしん;もうじん, moushin ; moujin] (n) { Buddh } (See 煩悩・2) deluded mind (a mind polluted with klesha, incapable of understanding the original essence of things) [Add to Longdo] |