58 ผลลัพธ์ สำหรับ inflict

หรือค้นหา: -inflict-, *inflict*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

inflict	(vt) สร้างความเจ็บปวด, See also: ทำให้เสียหาย, ทำโทษ, Syn. impose, punish, Ant. alleviate
inflict on	(phrv) บังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ
infliction	(n) การลงโทษ, See also: การสร้างความเดือดร้อน, การสร้างความเสียหาย, Syn. punishment, imposition
inflict a penalty	(vt) ลงโทษ, See also: ทำโทษ, Syn. impose punishment, administer correction

Hope Dictionary

inflict	(อินฟลิคทฺ') vt. ลงโทษ, ทำโทษ, ทำให้ได้รับความทุกข์., See also: inflicter, inflictor n. inflictive adj., Syn. exact, impose
infliction	(อินฟลิค'เชิน) n. การลงโทษ, การทำโทษ, การทำให้ได้รับความทุกข์

Nontri Dictionary

inflict	(vt) นำมาใส่ให้, ก่อความทุกข์, ลงโทษ
infliction	(n) การนำมาใส่ให้, การทำโทษ, การก่อความทุกข์

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน

infliction of punishment

การลงโทษ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

คลังศัพท์ไทย (สวทช.)

Inflicting

การคาดโทษ [การแพทย์]

ตัวอย่างประโยคจาก Open Subtitles
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**

Nothing that God or Satan could inflict would have parted us.		ไม่มีสิ่งใดที่พระเจ้า หรือซาตานทำ จะแยกเราออกจากกันได้ Wuthering Heights (1992)
Self-inflicted injury.		ตัวเองบาดเจ็บบาดแผล How I Won the War (1967)
We're fighting against men inflicted with a terrible virus.		เรากำลังต่อสู้กับผู้ชาย ลือกับไวรัสที่น่ากลัว How I Won the War (1967)
Let me make a last appeal to your reason, before we inflict more of this on you.		เราจะอธิบายเหตุผลครั้งสุดท้าย ก่อนเราจะสอบถามข่าวต่อ Beneath the Planet of the Apes (1970)
My intention was to inflict a lesson that would have an impact throughout all India.		ผมต้องการให้เกิด ความเข็ดหลาบไปทั่วอินเดีย Gandhi (1982)
And if you truly believe in your system of law you must inflict on me the severest penalty possible.		และถ้าศาลเชื่อระบบกฎหมายของท่าน ท่านต้องตัดสินด้วยโทษหนักที่สุด Gandhi (1982)
The bodies are weak and uncoordinated but are capable of inflicting damage on people and property.		'ศพพวกนี้อ่อนแอ และเคลื่อนไหวสับสน' 'แต่เป็นอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สิน ของประชาชนได้' Night of the Living Dead (1990)
Love is a self-inflicted pain.		ฉันแค่นั่งลงแล้วก็ร้องไห้... ...ร้องและร้องจนฉันไม่สามารถที่จะร้องต่อไปได้อีก... Il Mare (2000)
We'll inflict pain on each other.		ที่พวกเราสร้างความเจ็บปวดให้ซึ่งกันและกัน Platonic Sex (2001)
Not to mention the damage you inflicted on a Whomping Willow that's been on these grounds since before you were born.		ยังไม่รวมความเสียหาย ของต้นวิลโลว์เก่าแก่ ที่อยู่มาก่อนพวกเธอจะเกิดเสียอีก Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002)
You see these cuts? I think they're self-inflicted.		เห็นรอยนี่มั้ยล่ะ / ฉันคิดว่าเขาทำร้ายตัวเอง The Matrix Revolutions (2003)
They look like they might be self-inflicted.		ดูเหมือนว่านี่เป็นการทำร้ายตัวเอง The Matrix Revolutions (2003)

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus

inflict	Beavers rarely inflict damage on people.
inflict	My master inflicted hard work on me.
inflict	Was it necessary to inflict such a punishment on him?
inflict	You should not inflict any injury on others on any account.

NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)

ปรับโทษ

(v) fine, See also: inflict a penalty, impose a fine, Syn. ปรับ, Example: เขาถูกปรับโทษร้อยบาทฐานขับรถโดยประมาท, Thai Definition: กำหนดโทษที่จะลง, Notes: (กฎหมาย)

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)

ลงแขก	[longkhaēk] (v) EN: rape (by several persons) ; ravish (a woman) one after another ; inflict multiple intercourse on (a woman) FR: violer collectivement ; abuser tour à tour
ปรับโทษ	[prap thōt] (v, exp) EN: fine ; inflict a penalty ; impose a fine FR: verbaliser ; infliger une amende
วางโทษ	[wāng thōt] (v, exp) EN: inflict punishment ; fine

CMU Pronouncing Dictionary

inflict	/IH2 N F L IH1 K T/ /อิน ฟลิ ขึ ถึ/ /ˌɪnflˈɪkt/
inflicts	/IH2 N F L IH1 K T S/ /อิน ฟลิ ขึ ถึ สึ/ /ˌɪnflˈɪkts/
inflicts	/IH0 N F L IH1 K S/ /อิ่น ฟลิ ขึ สึ/ /ɪnflˈɪks/
inflicted	/IH2 N F L IH1 K T IH0 D/ /อิน ฟลิ ขึ ถิ ดึ/ /ˌɪnflˈɪktɪd/
inflicting	/IH2 N F L IH1 K T IH0 NG/ /อิน ฟลิ ขึ ถิ่ง/ /ˌɪnflˈɪktɪŋ/
infliction	/IH2 N F L IH1 K SH AH0 N/ /อิน ฟลิ ขึ เฉิ่น/ /ˌɪnflˈɪkʃən/

Oxford Advanced Learners Dictionary

inflict	(vt) /i1 n f l i1 k t/ /อิ้น ฟลิ ขึ ถึ/ /ˈɪnflˈɪkt/
inflicts	(vt) /i1 n f l i1 k t s/ /อิ้น ฟลิ ขึ ถึ สึ/ /ˈɪnflˈɪkts/
inflicted	(vt, vt) /i1 n f l i1 k t i d/ /อิ้น ฟลิ ขึ ถิ ดึ/ /ˈɪnflˈɪktɪd/
inflicting	(vt) /i1 n f l i1 k t i ng/ /อิ้น ฟลิ ขึ ถิ่ง/ /ˈɪnflˈɪktɪŋ/
infliction	(n) /i1 n f l i1 k sh @ n/ /อิ้น ฟลิ ขึ เฉิ่น/ /ˈɪnflˈɪkʃən/
inflictions	(n) /i1 n f l i1 k sh @ n z/ /อิ้น ฟลิ ขึ เฉิ่น สึ/ /ˈɪnflˈɪkʃənz/

WordNet (3.0)

inflict	(v) impose something unpleasant, Syn. bring down, impose, visit
infliction	(n) an act causing pain or damage

Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Inflict	v. t. [ imp. & p. p. Inflicted; p. pr. & vb. n. Inflicting. ] [ L. inflictus, p. p. of infligere to strike on, to inflict; pref. in- in, on + fligere to strike. Cf. Flail. ] To give, cause, or produce by striking, or as if by striking; to apply forcibly; to lay or impose; to send; to cause to bear, feel, or suffer; as, to inflict blows; to inflict a wound with a dagger; to inflict severe pain by ingratitude; to inflict punishment on an offender; to inflict the penalty of death on a criminal. [ 1913 Webster ] What heart could wish, what hand inflict, this dire disgrace? Drygen. [ 1913 Webster ] The persecution and the pain That man inflicts on all inferior kinds. Cowper. [ 1913 Webster ]
Inflicter	n. One who inflicts. [ 1913 Webster ] God is the sole and immediate inflicter of such strokes. South. [ 1913 Webster ]
Infliction	n. [ L. inflictio: cf. F. infliction. ] 1. The act of inflicting or imposing; as, the infliction of torment, or of punishment. [ 1913 Webster ] 2. That which is inflicted or imposed, as punishment, disgrace, calamity, etc. [ 1913 Webster ] His severest inflictions are in themselves acts of justice and righteousness. Rogers. [ 1913 Webster ]
Inflictive	a. [ Cf. F. inflictif. ] Causing infliction; acting as an infliction. Whitehead. [ 1913 Webster ]

EDICT JP-EN Dictionary

加える	[くわえる, kuwaeru] (v1, vt) to append; to sum up; to add (up); to include; to increase; to inflict; (P) #6,327 [Add to Longdo]
科す	[かす, kasu] (v5s) (See 科する) to inflict; to impose (a fine, etc.) [Add to Longdo]
科する	[かする, kasuru] (vs-s) to inflict; to impose (a fine, etc.); (P) [Add to Longdo]
過失傷害	[かしつしょうがい, kashitsushougai] (n) accidental infliction of injury [Add to Longdo]
過失傷害罪	[かしつしょうがいざい, kashitsushougaizai] (n) accidental infliction of injury [Add to Longdo]
苦しめる	[くるしめる, kurushimeru] (v1, vt) to torment; to harass; to inflict pain; (P) [Add to Longdo]
自虐	[じぎゃく, jigyaku] (n) masochism; inflicting damage to oneself [Add to Longdo]
自損事故	[じそんじこ, jisonjiko] (n) self-inflicted accident; traffic accident where injury is caused by one's own negligence; one-car accident [Add to Longdo]
傷害罪	[しょうがいざい, shougaizai] (n) (crime of) inflicting bodily injury [Add to Longdo]
食わす	[くわす, kuwasu] (v5s) (1) (See 食わせる) to feed; (2) to provide; (3) to inflict; (4) to cheat [Add to Longdo]

Time: 0.0374 seconds, cache age: 6.769 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/