isogon | (n) รูปหลายเหลี่ยมที่มีมุมทุกด้านเท่ากัน |
isogon | รูปเหลี่ยมมุมเท่า [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
Isogon | เส้นทิศลมเท่า [อุตุนิยมวิทยา] |
isogon | (n) an equiangular polygon |
isogonic | (adj) having or making equal angles |
isogonic line | (n) an imaginary line connecting points on the Earth's surface where the magnetic declination is the same, Syn. isogone, isogonal line |
Isogonic | a. [ Iso- + Gr.
|
Isogonic | a. (Zool.) Characterized by isogonism. [ 1913 Webster ] |
Isogonism | n. [ Iso- + Gr. &unr_; offspring, generative parts. ] (Zool.) The quality of having similar sexual zooids or gonophores and dissimilar hydrants; -- said of certain hydroids. [ 1913 Webster ] |