jangle | (vi) เกิดเสียงดังจากการกระทบกันของโลหะ, Syn. clank, jingle, clatter |
jangle | (vt) ทำให้เกิดความรำคาญ, See also: กวน, รบกวน |
jangle | (vt) ทำให้เกิดเสียงจากโลหะกระทบกัน, Syn. clank, jingle, clatter |
jangle | (vi) ทุ่มเถียง, See also: เถียง, Syn. wrangle, brawl |
jangle | (n) เสียงที่เกิดจากการกระทบกันของโลหะ, Syn. jingle, clank |
jangle upon | (phrv) ส่งเสียงทำให้รำคาญ, See also: ส่งเสียงดังน่ารำคาญ, Syn. get on, grate on, jar on |
jangle on someone's ears | (idm) ส่งเสียงทำให้รำคาญ, See also: ส่งเสียงดังน่ารำคาญ, Syn. get on, grate on, jar on |
jangle | (แจง'เกิล) { jangled, jangling, jangles } v., n. (เสียง) (ทำให้) ดังจากการกระทบกับโลหะ, ดังกรุ๊งกริ๊ง, พูดอย่างโกรธเคือง, เสียงทะเลาะวิวาท, การทะเลาะ |
jangle | (n) เสียงห้าว, การทะเลาวิวาท, การโต้เถียง |
jangle | (vt) วิวาท, ทะเลาะ, โต้เถียง, พูดเสียงห้าว |
jangle | |
jangled |
jangle | |
jangled | |
jangles |
Jangle | v. i. Good wits will be jangling; but, gentles, agree. Shak. [ 1913 Webster ] Prussian Trenck . . . jargons and jangles in an unmelodious manner. Carlyle. [ 1913 Webster ] |
Jangle | v. t. To cause to sound harshly or inharmoniously; to produce discordant sounds with. [ 1913 Webster ] Like sweet bells jangled, out of tune, and harsh. Shak. [ 1913 Webster ] |
Jangle | n. [ Cf. OF. jangle. ] [ 1913 Webster ] The musical jangle of sleigh bells. Longfellow. [ 1913 Webster ] |
Jangler | n. [ Cf. OF. jangleor. ] [ 1913 Webster ] |
Jangleress | n. A female prater or babbler. [ 1913 Webster ] |
Janglery | n. [ Cf. OF. janglerie chattering, talk. ] Jangling. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] |
じゃら付く;戯つく | [じゃらつく, jaratsuku] (v5k, vi) (1) (uk) to jingle; to jangle; to clink; to chink; (2) to act lasciviously; to act coquettishly [Add to Longdo] |