| remonstrant | (adj) ซึ่งคัดค้าน |
| remonstrant | (n) คนคัดค้าน |
| remonstrant | (รีมอน'สเทรินทฺ) adj. คัดค้าน, ทัดทาน, ประท้วง, โต้แย้ง n. ผู้คัดค้าน, ผู้ทัด-ทาน, ผู้ประท้วง, ผู้โต้แย้ง |
| antiremonstrant | (แอนทีรีมอน' สทรันทฺ) n. ผู้ทัดทานและแนะนำ (opposed to remonstrance) |
| As I believe was remonstrated on the isle of Manhattan. | ซึ่งน่าจะเคยเห็นผลแล้วที่เกาะแมนฮัตตัน Dead Men Tell No Tales (2015) |
| Remonstrant | a. [ LL. remonstranc, -antis, p. pr. of remonstrare: cf. OF. remonstrant, F. remontrant. ] Inclined or tending to remonstrate; expostulatory; urging reasons in opposition to something. [ 1913 Webster ] |
| Remonstrant | n. One who remonstrates; specifically (Eccl. Hist.), one of the Arminians who remonstrated against the attacks of the Calvinists in 1610, but were subsequently condemned by the decisions of the Synod of Dort in 1618. See Arminian. [ 1913 Webster ] |
| Remonstrantly | adv. In a remonstrant manner. [ 1913 Webster ] |