renaissance | (n) การฟื้นฟูใหม่, See also: การฟื้นคืน, Syn. rebirth, renewal, revival |
Renaissance | (n) ยุคฟื้นฟูศิลปะ, Syn. renewal, renascence |
Renaissance man | (n) ผู้รอบรู้ |
renaissance | (เรนนิซานซฺ', -ซานซฺ) n. ความเฟื่องฟู ความรู้ทางศิลปวรรณกรรมในยุโรปสมัยศตวรรษที่ 14-17, สมัยดังกล่าว, See also: renaissance การฟื้นฟูชีวิตพลังความสนใจหรืออื่น ๆ, ชีวิตใหม่ adj. เกี่ยวกับสมัยดังกล่าว, เกี่ยวกับลักษณะศิลปวรรณกรรมในสมัยดังกล่าว |
renaissance man | n. ผู้มีความรู้กว้างขวาง |
Renaissance | (n) สมัยฟื้นฟูวิทยาการใหม่ |
renaissance | (n) ชีวิตใหม่, การฟื้นฟูใหม่ |
Renaissance | สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา [ศิลปะ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Renaissance period; Renaissance, the | สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Renaissance, the; Renaissance period | สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Renaissance | สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา [TU Subject Heading] |
เรอเนซองส์ | [Roēnēsøngs] (n, prop) EN: Renaissance FR: Renaissance [ f ] |
สถาปัตยกรรมฟื้นฟูศิลปวิทยา | [sathāpattayakam feūnfū Sinlapawitthayā] (n, exp) EN: Renaissance architecture |
สถาปัตยกรรมเรอเนซองส์ | [sathāpattayakam Røenēsøng] (n, exp) EN: Renaissance architecture |
renaissance | |
renaissance's |
renaissance | |
renaissances |
renaissance | (n) the period of European history at the close of the Middle Ages and the rise of the modern world; a cultural rebirth from the 14th through the middle of the 17th centuries, Syn. Renascence |
renaissance man | (n) a modern scholar who is in a position to acquire more than superficial knowledge about many different interests, Syn. generalist, Ant. specialist |
renaissance man | (n) a scholar during the Renaissance who (because knowledge was limited) could know almost everything about many topics |
Renaissance | ‖n. [ F., fr. renaître to be born again. Cf. Renascence. ] A new birth, or revival. Specifically: The Renaissance was rather the last stage of the Middle Ages, emerging from ecclesiastical and feudal despotism, developing what was original in mediaeval ideas by the light of classic arts and letters. J. A. Symonds (Encyc. Brit.). [ 1913 Webster ] |
Renaissance { f } | Renaissance [Add to Longdo] |
復興 | [ふっこう, fukkou] (n, vs) revival; renaissance; reconstruction; (P) #3,900 [Add to Longdo] |
ルネサンス(P);ルネッサンス(P) | [runesansu (P); runessansu (P)] (n) Renaissance (fre #10,110 [Add to Longdo] |
イタリアルネッサンス | [itariarunessansu] (n) the Italian renaissance [Add to Longdo] |
現代版 | [げんだいばん, gendaiban] (n) modern version (e.g. of Italian Renaissance architecture) [Add to Longdo] |
総合者 | [そうごうしゃ, sougousha] (n) generalist; renaissance man; multi-talented person; synthesist [Add to Longdo] |
文芸復興 | [ぶんげいふっこう, bungeifukkou] (n) Renaissance [Add to Longdo] |