unrepentant | (adj) ไม่รู้สึกว่าได้กระทำอะไรผิดไป, ไม่รู้สึกผิด |
repentantly | (adv) อย่างสำนึกผิด |
repentant | (ริเพน'เทินทฺ) adj. สำนึกผิด, เสียใจในความผิดที่กระทำไป, สำนึกบาป |
repentant | (adj) เสียใจ, สำนึกผิด, สำนึกบาป |
repentant |
repentant | |
repentantly |
Repentant | a. [ F. repentant. ] Thus they, in lowliest plight, repentant stood. Millton. [ 1913 Webster ] |
Repentant | n. One who repents, especially one who repents of sin; a penitent. [ 1913 Webster ] |
Repentantly | adv. In a repentant manner. [ 1913 Webster ] |