repletion | (n) ความสมบูรณ์ |
repletion | (รีพลี'เชิน) n. ความเต็มเปี่ยม, ความอุดมสมบูรณ์, ความเต็มตัว, ความเต็มอิ่ม, Syn. fullness, satiation |
repletion | (n) ความอุดมสมบูรณ์, ความเพียบพร้อม, ความเต็มเปี่ยม |
repletion | ความเปี่ยม [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
repletion |
repletion | (n) the state of being satisfactorily full and unable to take on more, Syn. satiation, satiety |
repletion | (n) eating until excessively full, Syn. surfeit |
Repletion | n. [ L. repletio a filling up: cf. F. réplétion. See Replete. ] The tree had too much repletion, and was oppressed with its own sap. Bacon. [ 1913 Webster ] Repleccioun [ overeating ] ne made her never sick. Chaucer. [ 1913 Webster ] |
充実 | [じゅうじつ, juujitsu] (n, vs) (1) fullness; completion; perfection; substantiality; enrichment; (2) replenishment; repletion; (P) #2,344 [Add to Longdo] |