scapegrace | (n) คนเกเร (โดยเฉพาะเด็ก เป็นคำโบราณ), See also: คนเสเพล, คนไม่รับผิดชอบ, Syn. rogue, scamp |
scapegrace | (สเคพ'เกรส) n. อันธพาลที่ใช้การไม่ได้, คนที่ใช้การไม่ได้, คนเสเพลที่ใช้การไม่ได้, Syn. rogue, rascal |
scapegrace | |
scapegraces |
scapegrace | (n) a reckless and unprincipled reprobate, Syn. black sheep |
Scapegrace | n. A graceless, unprincipled person; one who is wild and reckless. Beaconsfield. [ 1913 Webster ] |
Taugenichts { m } | Taugenichtse { pl } | scapegrace | scapegraces [Add to Longdo] |
困り者 | [こまりもの, komarimono] (n) good-for-nothing; scapegrace; nuisance; trouble [Add to Longdo] |