spendthrift | (n) คนฟุ่มเฟือย, See also: คนใช้เงินเปลือง, คนสุรุ่ยสุร่าย, Syn. prodigal, squanderer, wastrel, Ant. tightwad |
spendthrift | (adj) ฟุ่มเฟือย, See also: สุรุ่ยสุร่าย, Syn. extravagant, prodigal, wasteful, improvident, profligate, uneconomic, Ant. efficacious |
spendthrift | (สเพนดฺ'ธริฟทฺ) n. ผู้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย. adj. สุรุ่ยสุร่าย, ฟุ่มเฟือย., Syn. wastrel |
spendthrift | (n) คนฟุ่มเฟือย, คนสุรุ่ยสุร่าย |
spendthrift | คนสุรุ่ยสุร่าย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
spendthrift clause | ข้อกำหนดกีดกันความสุรุ่ยสุร่าย [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
spendthrift clause | ข้อกำหนดกีดกันความสุรุ่ยสุร่าย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
spendthrift | The girl had grown up without any money and when she married she became a spendthrift. |
เติบ | [toēp] (adj) EN: large-handed ; open-handed ; prodigal ; spendthrift FR: prodigue ; dépensier |
spendthrift |
spendthrift | |
spendthrifts |
spendthrift | (n) someone who spends money prodigally, Syn. spender, spend-all, scattergood |
spendthrift trust | (n) a trust created to maintain a beneficiary but to be secure against the beneficiary's improvidence |
Spendthrift | n. One who spends money profusely or improvidently; a prodigal; one who lavishes or wastes his estate. Also used figuratively. [ 1913 Webster ] A woman who was a generous spendthrift of life. Mrs. R. H. Davis. [ 1913 Webster ] |
Spendthrift | a. Prodigal; extravagant; wasteful. [ 1913 Webster ] |
Spendthrifty | a. Spendthrift; prodigal. [ R. ] [ 1913 Webster ] |
冤大头 | [冤 大 头] spendthrift and foolish; sb with more money than sense #50,074 [Add to Longdo] |
败家子 | [败 家 子 / 敗 家 子] spendthrift; wastrel; prodigal #54,396 [Add to Longdo] |
使い手;遣い手 | [つかいて, tsukaite] (n) (1) user; consumer; employer; (2) master (e.g. of swordsmanship); (3) prodigal; spendthrift #15,510 [Add to Longdo] |
浪費家 | [ろうひか, rouhika] (n) spendthrift [Add to Longdo] |