squab | (n) ลูกนก |
squabble | (n) การทะเลาะกัน, See also: การโต้เถียง, การต่อล้อต่อเถียง, Syn. argument, dispute, quarrel |
squabble | (vi) ทะเลาะกัน, See also: โต้เถียง, ต่อล้อต่อเถียง, Syn. argue, dipute, quarrel |
squabble over | (phrv) โต้เถียงเกี่ยวกับ, Syn. argue about, bicker about, quarrel about, wrangle about, squabble over |
squabble with | (phrv) ทะเลาะกับ, See also: โต้เถียงกับ, Syn. argue against, argue with, quarrel with, row with |
squabble about | (phrv) โต้เถียงเกี่ยวกับ, Syn. argue about, bicker about, quarrel about, wrangle about, squabble over |
squab | (สควอบ) n. ลูกนก, บุคคลที่อ้วนเตี้ย, บุคคลรูปร่างม่อต้อ, หญิงสาว, เบาะหน้า, โซฟา |
squabble | (สควอบ'เบิล) vi., n. (การ) ทะเลาะ, เถียงกัน, มีปากเสียงกัน, ต่อล้อต่อเถียง, Syn. dispute, wrangle |
squabble | (n) การต่อล้อต่อเถียง, การทะเลาะกัน |
squabble | (vi) ต่อล้อต่อเถียง, ทะเลาะกัน |
squab | พนักพิง [ยานยนต์ ๑๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
การทะเลาะ | (n) quarrel, See also: squabble, bicker, wrangle, dispute, Syn. การทะเลาะเบาะแว้ง, การวิวาท, การทะเลาะวิวาท, Ant. การคืนดี, Example: ปัญหาการทะเลาะและตบตีกันนั้นมีแทบทุกวัน ส่วนใหญ่มาจากเรื่องหึงหวงกัน, Thai Definition: ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ, โต้เถียงกัน, เป็นปากเป็นเสียงกัน |
การทะเลาะวิวาท | (n) quarrel, See also: squabble, bicker, wrangle, dispute, Syn. การวิวาท, การทะเลาะ, Ant. การคืนดี, Example: เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าไประงับการทะเลาะวิวาทในวงเหล้าของชายหนุ่ม ก่อนเกิดการฆ่ากันเพื่อแย่งชิงหญิงสาว, Thai Definition: การทุ่มเถียงและต่อสู้กัน |
เจี้ยว | [jīo] (v) EN: squabble ; quarrel ; row ; wrangle ; brawl |
การทะเลาะ | [kān thalǿ] (n) EN: quarrel ; squabble ; bicker ; wrangle ; dispute FR: querelle [ f ] ; dispute [ f ] |
กระดานพิง | [kradānphing] (n) EN: backrest used while squatting ; squab |
ปะทะคารม | [patha khārom] (v, exp) EN: debate ; dispute ; quarrel ; squabble ; argue ; cross verbal swords |
ทะเลาะ | [thalǿ] (v) EN: quarrel ; exchange words ; have a brawl ; argue; dispute ; wrangle ; bicker ; squabble ; spat ; have a row FR: se disputer ; se quereller ; se chamailler ; avoir une prise de bec |
ทะเลาะเบาะแว้ง | [thalǿbǿwaēng] (v) EN: brawl ; wrangle ; bicker ; quarrel ; dispute ; argue ; squabble ; spat |
วิวาท | [wiwāt] (v) EN: dispute ; argue ; debate ; quarrel ; squabble ; clash ; bully FR: se disputer ; se quereller |
squabble | |
squabbled | |
squabbles | |
squabbling | |
squabbling |
squab | |
squabs | |
squabble | |
squabbled | |
squabbles | |
squabbling |
squab | (n) flesh of a pigeon suitable for roasting or braising; flesh of a dove (young squab) may be broiled, Syn. dove |
squab | (n) a soft padded sofa |
squab | (n) an unfledged pigeon |
squab | (adj) short and fat, Syn. squabby |
squabbler | (n) someone who quarrels about a small matter |
Squab | a. [ Cf. dial. Sw. sqvabb a soft and fat body, sqvabba a fat woman, Icel. kvap jelly, jellylike things, and E. quab. ] Nor the squab daughter nor the wife were nice. Betterton. [ 1913 Webster ] |
Squab | n. Gorgonious sits abdominous and wan, Punching the squab of chairs and sofas. Dickens. [ 1913 Webster ] On her large squab you find her spread. Pope. [ 1913 Webster ] |
Squab | adv. [ Cf. dial. Sw. sqvapp, a word imitative of a splash, and E. squab fat, unfledged. ] With a heavy fall; plump. [ Vulgar ] [ 1913 Webster ] The eagle took the tortoise up into the air, and dropped him down, squab, upon a rock. L'Estrange. [ 1913 Webster ] |
Squab | v. i. To fall plump; to strike at one dash, or with a heavy stroke. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] |
Squabash | v. t. To crush; to quash; to squash. [ Colloq. or Slang, Scot. ] Sir W. Scott. [ 1913 Webster ] |
Squabbish | a. Thick; fat; heavy. [ 1913 Webster ] |
Squabble | v. i. The sense of these propositions is very plain, though logicians might squabble a whole day whether they should rank them under negative or affirmative. I. Watts. [ 1913 Webster ] |
Squabble | v. t. (Print.) To disarrange, so that the letters or lines stand awry or are mixed and need careful readjustment; -- said of type that has been set up. [ 1913 Webster ] |
Squabble | n. A scuffle; a wrangle; a brawl. [ 1913 Webster ] |
Squabbler | n. One who squabbles; a contentious person; a brawler. [ 1913 Webster ] |
雏鸽 | [雏 鸽 / 雛 鴿] squab; nestling pigeon [Add to Longdo] |
Jungvogel { m } | Jungvögel { pl } | squab | squabs [Add to Longdo] |
喧嘩(P);諠譁 | [けんか, kenka] (n, vs) quarrel; brawl; fight; squabble; scuffle; (P) #6,697 [Add to Longdo] |
御家騒動;お家騒動 | [おいえそうどう, oiesoudou] (n) family trouble (quarrel); domestic squabble; internal squabble (over headship rights) in a daimyo family in the Edo period [Add to Longdo] |
子鳩;仔鳩 | [こばと, kobato] (n) (1) squab; young pigeon; (2) (esp. 仔鳩) pigeon meat [Add to Longdo] |