strangulate | (vt) บีบคอ, See also: รัดคอ, Syn. choke, throttle |
strangulate | (vi) รัดไม่ให้เลือดออก |
strangulate | (vt) รัดไม่ให้เลือดออก |
strangulate | (สแทรง'กิวเลท) vt. บีบ, รัด, รัดคอ, รัดเส้นโลหิต., See also: strangulable adj. strangulation n. strangulative adv. strangulatory adj., Syn. strangle |
strangulate | (vt) รัดคอ, บีบรัด, รัดเส้นเลือด |
strangulated | -เลือดคั่งเหตุบีบรัด [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
strangulate |
strangulate | (v) constrict a hollow organ or vessel so as to stop the flow of blood or air |
strangulate | (v) become constricted |
Strangulate | a. (Bot.) Strangulated. [ 1913 Webster ] |
Strangulated | a.
|