ขี้ขโมย | (adj) thieving, Example: คนส่วนใหญ่คิดว่าเด็กเร่ร่อนที่ดูสกปรกมอมแมมมีนิสัยพูดจาหยาบคาย โกหกเป็นไฟ และขี้ขโมย, Thai Definition: ชอบขโมย |
ขี้ขโมย | [khīkhamōi] (adj) EN: thieving FR: voleur |
thieving |
thieving |
thieving | (adj) given to thievery, Syn. thievish |
盗人根性 | [ぬすっとこんじょう;ぬすびとこんじょう, nusuttokonjou ; nusubitokonjou] (n) thievish nature (character); thieving heart; cunning and greedy character [Add to Longdo] |