vindicate | (vt) แสดงความบริสุทธิ์, See also: แก้ตัว, แก้ต่าง, Syn. absolve; |
vindicate | (vt) ปกป้องสิทธิ, See also: แสดงสิทธิ, อ้างสิทธิ, Syn. defend |
vindicate | (vt) แก้แค้น, Syn. avenge, punish |
vindicator | (n) คนแก้ต่าง, See also: คนพิสูจน์ว่าคนอื่นไม่ผิด |
vindication | (n) การแก้ตัว, Syn. apology |
vindication | (n) การแก้แค้น, Syn. defense, exorneration |
vindicatory | (adj) เป็นการแก้ต่าง, See also: เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ, Syn. excusable, venial |
vindicate to | (phrv) แก้ต่างกับ, See also: พิสูจน์ตัวกับ |
vindicate for | (phrv) อ้างสิทธิ์ใน |
vindicativeness | (n) การแก้แค้น, See also: การแก้เผ็ด, การอาฆาต, Syn. malignment, rancorous |
vindicate | (วิน'ดะเคท) vt. แก้ต่าง, แก้ตัว, กู้, พิสูจน์ว่าเขาไม่ผิด, ป้องกัน, แก้แค้น, ปลดปล่อย., See also: vindicator n., Syn. excuse, extenuate |
vindicative | (วินดิค'คะทิฟว) adj. แก้แค้น, แก้เผ็ด, แค้น, อาฆาต, พยาบาท, มีเจตนาร้าย, เป็นการทำโทษ., See also: vindicativeness n. |
vindicatory | (วิน'ดะคะทอรี) adj. เป็นการแก้ต่าง, เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ., Syn. vindicative |
vindicate | (vt) ป้องกัน, กู้, แก้ตัว, ปลดปล่อย |
vindication | (n) การป้องกัน, การแก้ตัว, การปลดปล่อย |
vindicat | He vindicated his honor. |
vindicate | |
vindicated | |
vindicates | |
vindicator | |
vindication |
vindicate | |
vindicated | |
vindicates | |
vindicating | |
vindication | |
vindications |
vindicate | (v) maintain, uphold, or defend |
vindicate | (v) clear of accusation, blame, suspicion, or doubt with supporting proof |
vindication | (n) the act of vindicating or defending against criticism or censure etc., Syn. exoneration |
Vindicate | v. t. Is thine alone the seed that strews the plain? When the respondent denies any proposition, the opponent must directly vindicate . . . that proposition. I. Watts. [ 1913 Webster ] Laugh where we must, be candid where we can, I am confident he deserves much more God is more powerful to exact subjection and to vindicate rebellion. Bp. Pearson. [ 1913 Webster ] |
Vindication | n. [ L. vindicatio a laying claim, defense, vindication. See Vindicate. ] Occasion for the vindication of this passage in my book. Locke. [ 1913 Webster ] |
Vindicative | a. [ Cf. F. vindicatif. Cf. Vindictive. ] Vindicative persons live the life of witches, who, as they are mischievous, so end they infortunate. Bacon. [ 1913 Webster ] -- |
Vindicator | n. [ LL., an avenger. ] One who vindicates; one who justifies or maintains. Locke. [ 1913 Webster ] |
Vindicatory | a. The afflictions of Job were no vindicatory punishments to take vengeance of his sins. Abp. Bramhall. [ 1913 Webster ] |
表白 | [表 白] vindicate #8,888 [Add to Longdo] |
擁護 | [ようご, yougo] (n) (1) protection; advocacy; support; defence; championship; vindication; (vs) (2) to protect (e.g. rights, etc.); to advocate (e.g. free trade, etc.); to support; (P) #8,127 [Add to Longdo] |
弁明 | [べんめい, benmei] (n, vs, adj-no) explanation; excuse; vindication; apology; (P) #18,984 [Add to Longdo] |
汚名返上 | [おめいへんじょう, omeihenjou] (n, vs) clear one's name; redeem oneself; clear (vindicate) one's honor (reputation) [Add to Longdo] |
言い開き;言開き | [いいひらき, iihiraki] (n) explanation; justification; vindication [Add to Longdo] |
言い開く;言開く | [いいひらく, iihiraku] (v5k, vt) to justify; to explain; to vindicate [Add to Longdo] |
斬奸状 | [ざんかんじょう, zankanjou] (n) letter explaining the reasons for cutting down an alleged villain; assassin's written vindication of his killing [Add to Longdo] |
釈明 | [しゃくめい, shakumei] (n, vs) explanation; vindication; (P) [Add to Longdo] |
身の証を立てる | [みのあかしをたてる, minoakashiwotateru] (exp, v1) to vindicate one's innocence [Add to Longdo] |
雪辱 | [せつじょく, setsujoku] (n, vs) vindication of honour; vindication of honor; making up for loss; revenge; (P) [Add to Longdo] |