(n) adept at arguing a case as a lawyer, See also:controversialist, argumentative person, Example: ผมเองไม่นึกอยากเป็นเจ้าถ้อยหมอความเท่าไรนัก แต่เรียนเผื่อเหลือเผื่อขาดเอาไว้เท่านั้นเอง, Thai Definition: ผู้มักใช้โวหารพลิกแพลงไปในทางกฎหมาย
a. 1. Consisting of, or characterized by, argument; containing a process of reasoning; as, an argumentative discourse. [ 1913 Webster ]
2. Adductive as proof; indicative; as, the adaptation of things to their uses is argumentative of infinite wisdom in the Creator. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]
3. Given to argument; characterized by argument; disputatious; as, an argumentative writer. [ 1913 Webster ]
--Ar`gu*men"ta*tive*ly, adv. -- Ar`gu*men"ta*tive*ness, n. [ 1913 Webster ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย