ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: arraign, -arraign- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| arraign | (อะเรน') vt. นำตัวมาขึ้นศาล, กล่าวหา, กล่าวร้าย-arraigner n. (charge, accuse) | arraignment | (อะเรน'เมินทฺ) n. การกล่าวหา, การนำตัวมาขึ้นศาล, ภาวะที่ถูกกล่าวหาหรือถูกนำตัวมาขึ้นศาล |
| arraign | (vt) ออกหมายเรียกตัว, กล่าวหา, นำตัวมาขึ้นศาล, ฟ้องร้อง | arraignment | (n) การออกหมายเรียกตัว, การฟ้องร้อง, การกล่าวหา |
| arraignment | การฟ้องกล่าวโทษ, การนำตัวขึ้นศาล [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | การฟ้องศาล | [kān føng sān] (n, exp) EN: indictment ; arraignment |
| | | arraign | (v) call before a court to answer an indictment | arraign | (v) accuse of a wrong or an inadequacy | arraignment | (n) a legal document calling someone to court to answer an indictment |
| Arraign | v. t. [ imp. & p. p. Arraigned p. pr. & vb. n. Arraigning. ] [ OE. arainen, arenen, OF. aragnier, aranier, araisnier, F. arraisonner, fr. LL. arrationare to address to call before court; L. ad + ratio reason, reasoning, LL. cause, judgment. See Reason. ] 1. (Law) To call or set as a prisoner at the bar of a court to answer to the matter charged in an indictment or complaint. Blackstone. [ 1913 Webster ] 2. To call to account, or accuse, before the bar of reason, taste, or any other tribunal. [ 1913 Webster ] They will not arraign you for want of knowledge. Dryden. [ 1913 Webster ] It is not arrogance, but timidity, of which the Christian body should now be arraigned by the world. I. Taylor. [ 1913 Webster ] Syn. -- To accuse; impeach; charge; censure; criminate; indict; denounce. See Accuse. [ 1913 Webster ] | Arraign | n. Arraignment; as, the clerk of the arraigns. Blackstone. Macaulay. [ 1913 Webster ] | Arraign | v. t. [ From OF. aramier, fr. LL. adhramire. ] (Old Eng. Law) To appeal to; to demand; as, to arraign an assize of novel disseizin. [ 1913 Webster ] | Arraigner | n. One who arraigns. Coleridge. [ 1913 Webster ] | Arraignment | n. [ Cf. OF. arraynement, aresnement. ] 1. (Law) The act of arraigning, or the state of being arraigned; the act of calling and setting a prisoner before a court to answer to an indictment or complaint. [ 1913 Webster ] 2. A calling to an account to faults; accusation. [ 1913 Webster ] In the sixth satire, which seems only an Arraignment of the whole sex, there is a latent admonition. Dryden. [ 1913 Webster ] | Darrain | { } v. t. [ OF. deraisnier to explain, defend, to maintain in legal action by proof and reasonings, LL. derationare; de- + rationare to discourse, contend in law, fr. L. ratio reason, in LL., legal cause. Cf. Arraign, and see Reason. ] 1. To make ready to fight; to array. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Darrain your battle, for they are at hand. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To fight out; to contest; to decide by combat. [ Obs. ] “To darrain the battle.” Chaucer . [ 1913 Webster ] Variants: Darraign |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |