มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | dishonor | (n) ความเสื่อมเสีย, See also: การเสียชื่อเสียง, ความขายหน้า, ความอับอาย, ความอัปยศ, Syn. shame, infamy, abasement, Ant. grace, honor | | dishonor | (vt) ทำให้เสียชื่อเสียง, See also: ทำให้เสื่อมเสีย, ทำให้อับอายขายหน้า, Syn. disgrace, discredit, Ant. honor | | dishonorable | (adj) ไม่น่าเชื่อถือ, See also: น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศ, Syn. untruthful, shifty, Ant. ethical, moral | | dishonorably | (adv) อย่างน่าอับอาย, See also: อย่างน่าขายหน้า |
| | dishonor | (ดิสออน'เนอะ) n. ความเสื่อมเกียรติ, ความอัปยศอดสู, ความดูถูก, การไม่ยอมรับตั๋วเงิน, การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน, Syn. disgrace |
| | | เหม็น | (v) be notorious, See also: be infamous, be dishonorable, be scandalous, Syn. ฉาวโฉ่, Example: ข่าวยาเสพย์ติดมีชื่อนักการเมืองเข้าไปพัวพันจนทำให้ชื่อเสียงของนักการเมืองเหม็นเน่าไปตามๆ กัน, Thai Definition: มีชื่อเสียงไม่ดี | | ขายชื่อ | (v) betray away somebody's name, See also: dishonor, Syn. ขายชื่อเสียง, Example: อาชญากรรายนี้ได้ขายชื่อบริษัทที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจประเภทเดียวกัน, Thai Definition: เอาชื่อเข้าแลกในทำนองขาย | | งามหน้า | (v) be disgraceful, See also: be shameful, be inglorious, be dishonorable, be ignominious, Syn. ขายหน้า, ละอาย, น่าละอาย, อับอาย, Ant. น่าภาคภูมิใจ, น่ายกย่อง, น่าชมเชย, น่าสรรเสริญ, Example: ลูกสาวผู้ใหญ่วงศ์หอบผ้าหนีตามผู้ชายไป งามหน้าละคราวนี้, Thai Definition: น่าขายหน้า, เป็นคำประชดในทางไม่ดี เช่นไปทำเสียหายมาแล้วพูดว่า งามหน้าละคราวนี้ | | หมิ่น | (v) insult, See also: humiliate, dishonor, disgrace, Syn. ดูหมิ่น, ดูถูก, Ant. ยกย่อง, Example: ศักดิ์ศรีอดีตนายพลของกองทัพถูกหมิ่นอย่างรุนแรง, Thai Definition: แสดงอาการเป็นเชิงดูถูก | | น่าอับอาย | (adj) disgraceful, See also: shameful, dishonorable, Syn. น่าอดสู, น่าขายหน้า, น่าอาย, Ant. น่าชื่นชม, น่ายินดี, Example: วัยรุ่นคิดว่า การเปลี่ยนแปลงในร่างกายเป็นเรื่องน่าอับอาย |
| | หมิ่น | [min] (v) EN: insult ; humiliate ; dishonor ; disgrace FR: diffamer ; insulter ; humilier | | งามหน้า | [ngāmnā] (v) EN: be disgraceful ; be shameful ; be inglorious ; be dishonorable; be ignominious |
| | | dishonor | (n) a state of shame or disgrace, Syn. dishonour, Ant. honor | | dishonor | (n) lacking honor or integrity, Syn. dishonour, Ant. honor | | dishonor | (v) bring shame or dishonor upon, Syn. shame, dishonour, attaint, disgrace, Ant. honor | | dishonor | (v) refuse to accept, Syn. dishonour, Ant. honor | | dishonorable | (adj) lacking honor or integrity; deserving dishonor, Syn. dishonourable, Ant. honorable | | dishonorable discharge | (n) a discharge from the armed forces for a grave offense (as sabotage or espionage or cowardice or murder) | | dishonorableness | (n) the quality of not deserving honor or respect, Syn. dishonourableness, Ant. honorableness | | dishonorably | (adv) in a dishonorable manner, Ant. honorably | | dishonorably | (adv) with dishonor, Ant. honorably | | disgracefully | (adv) in a dishonorable manner or to a dishonorable degree, Syn. discreditably, ingloriously, dishonorably, ignominiously, dishonourably, shamefully | | dishonest | (adj) deceptive or fraudulent; disposed to cheat or defraud or deceive, Syn. dishonorable, Ant. honest | | rape | (v) force (someone) to have sex against their will, Syn. ravish, outrage, dishonour, violate, assault, dishonor |
| | Dishonor | n. [ OE. deshonour, dishonour, OF. deshonor, deshonur, F. déshonneur; pref. des- (L. dis-) + honor, honur, F. honneur, fr. L. honor. See Honor. ] [ Written also dishonour. ] [ 1913 Webster ] 1. Lack of honor; disgrace; ignominy; shame; reproach. [ 1913 Webster ] It was not meet for us to see the king's dishonor. Ezra iv. 14. [ 1913 Webster ] His honor rooted in dishonor stood. Tennyson. [ 1913 Webster ] 2. (Law) The nonpayment or nonacceptance of commercial paper by the party on whom it is drawn. Syn. -- Disgrace; ignominy; shame; censure; reproach; opprobrium. [ 1913 Webster ] | | Dishonor | v. t. [ imp. & p. p. Dishonored p. pr. & vb. n. Dishonoring. ] [ OE. deshonouren, F. déshonorer; pref. dés- (L. dis-) + honorer to honor, fr. L. honorare. See Honor, v. t. ] [ Written also dishonour. ] 1. To deprive of honor; to disgrace; to bring reproach or shame on; to treat with indignity, or as unworthy in the sight of others; to stain the character of; to lessen the reputation of; as, the duelist dishonors himself to maintain his honor. [ 1913 Webster ] Nothing . . . that may dishonor
Our law, or stain my vow of Nazarite. Milton. [ 1913 Webster ] 2. To violate the chastity of; to debauch. Dryden. [ 1913 Webster ] 3. To refuse or decline to accept or pay; -- said of a bill, check, note, or draft which is due or presented; as, to dishonor a bill exchange. Syn. -- To disgrace; shame; debase; degrade; lower; humble; humiliate; debauch; pollute. [ 1913 Webster ] | | Dishonorable | a. [ Cf. F. déshonorable. ] 1. Wanting in honor; not honorable; bringing or deserving dishonor; staining the character, and lessening the reputation; shameful; disgraceful; base. [ 1913 Webster ] 2. Wanting in honor or esteem; disesteemed. [ 1913 Webster ] He that is dishonorable in riches, how much more in poverty! Ecclus. x. 31. [ 1913 Webster ] To find ourselves dishonorable graves. Shak. -- Dis*hon"or*a*ble*ness, n. -- Dis*hon"or*a*bly, adv. [ 1913 Webster ] | | Dishonorary | a. Bringing dishonor on; tending to disgrace; lessening reputation. Holmes. [ 1913 Webster ] | | Dishonorer | n. One who dishonors or disgraces; one who treats another indignity. Milton. [ 1913 Webster ] |
| | 侮辱 | [wǔ rǔ, ㄨˇ ㄖㄨˇ, 侮 辱] to insult; to humiliate; dishonor #10,378 [Add to Longdo] | | 羞辱 | [xiū rǔ, ㄒㄧㄡ ㄖㄨˇ, 羞 辱] to baffle; to humiliate; shame; dishonor; humiliation #20,527 [Add to Longdo] | | 不端 | [bù duān, ㄅㄨˋ ㄉㄨㄢ, 不 端] improper; dishonorable #46,460 [Add to Longdo] | | 不名誉事物 | [bù míng yù shì wù, ㄅㄨˋ ㄇㄧㄥˊ ㄩˋ ㄕˋ ㄨˋ, 不 名 誉 事 物 / 不 名 譽 事 物] dishonor [Add to Longdo] | | 慁 | [hùn, ㄏㄨㄣˋ, 慁] confused; dishonor [Add to Longdo] |
| | | 傷(P);疵;瑕;創 | [きず, kizu] (n) (1) wound; injury; cut; gash; bruise; scratch; scrape; scar; (2) chip; crack; scratch; nick; (3) (See 玉に疵) flaw; defect; weakness; weak point; (4) stain (on one's reputation); disgrace; dishonor; dishonour; (5) (See 心の傷) (emotional) hurt; hurt feelings; (P) #5,907 [Add to Longdo] | | 汚し | [よごし, yogoshi] (n-suf, n) (1) { food } soiling; polluting; being dirty; (2) shame; disgrace; dishonor; dishonour; (n) (3) chopped fish, shellfish or vegetables, dressed with (miso or other) sauce [Add to Longdo] | | 汚す(P);穢す | [よごす(汚す)(P);けがす, yogosu ( yogosu )(P); kegasu] (v5s, vt) (1) to pollute; to contaminate; to soil; to make dirty; to stain; (2) (esp. けがす) to disgrace; to dishonour; to dishonor; to defile; (P) [Add to Longdo] | | 汚名 | [おめい, omei] (n) stigma; dishonour; dishonor; infamy; (P) [Add to Longdo] | | 顔に泥を塗る | [かおにどろをぬる, kaonidorowonuru] (exp, v5r) to bring disgrace (dishonor, dishonour) on; to fling mud at; to put to shame [Add to Longdo] | | 顔汚し | [かおよごし, kaoyogoshi] (n) a disgrace or dishonor (dishonour) [Add to Longdo] | | 不義理 | [ふぎり, fugiri] (adj-na, n) dishonesty; injustice; dishonor; dishonour; ingratitude [Add to Longdo] | | 不渡り | [ふわたり, fuwatari] (n) non-payment; dishonouring (bill); dishonoring (bill); bouncing (cheque, check); (P) [Add to Longdo] | | 不渡り手形 | [ふわたりてがた, fuwataritegata] (n) dishonored bill; dishonoured bill [Add to Longdo] | | 不渡り小切手 | [ふわたりこぎって, fuwatarikogitte] (n) dishonored check; dishonoured cheque [Add to Longdo] | | 不名誉 | [ふめいよ, fumeiyo] (adj-na, n) dishonor; dishonour; disgrace; shame [Add to Longdo] | | 不名誉除隊 | [ふめいよじょたい, fumeiyojotai] (n) (See 名誉除隊) dishonorable discharge; dishonourable discharge [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
