n. [ OF. brenage; cf. LL. brennagium, brenagium. See Bran. ] (Old Eng. Law) A tribute which tenants paid to their lord, in lieu of bran, which they were obliged to furnish for his hounds. [ 1913 Webster ]
n. [ German: end of burning. ] (Rocketry) the time at which the engines of a rocket stop firing; the termination of the firing of the rocket engines, whether due to intentional shutdown of the engines or exhaustion of the fuel. This term was used mostly in the early days of rocketry when only one firing sequence occurred for rockets, which were used as ballistic missiles or for experiments in rocketry or atmospheric science. [ PJC ]
(vi) |verbrannte, hat/ist verbrannt| ทำลายเผาไหม้ด้วยไฟ, เผา(คน, สัตว์, สิ่งของ) เช่น Er hat Bücher verbrannt., Viele Bücher sind in der Bibliothek verbrannt.
(vt) |verbrennt sich, verbrannte sich, hat sich verbrannt| บาดเจ็บด้วยความร้อนสูง เช่น Ich habe mich am Arm verbrannt. ผมมีแผลไหม้ที่แขน(ตำแหน่งเดียว), Ich habe mir den Arm verbrannt. ผมมีแผลไหม้ที่แขนทั้งแขน
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
