ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -rumina-, *rumina*
Possible hiragana form: るみな |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | ruminant | (n) สัตว์เคี้ยวเอื้อง, Syn. bovine, herbivore | | ruminant | (adj) เกี่ยวกับสัตว์เคี้ยวเอื้อง, Syn. bovine, taurine | | ruminant | (adj) ครุ่นคิด, Syn. reflective, thoughtful | | ruminate | (vi) เคี้ยวเอื้อง, See also: เคี้ยวช้าๆ, Syn. chew over, digest | | ruminate | (vi) ครุ่นคิด, See also: คำนึง, ตรึกตรอง, ใคร่ครวญ, Syn. ponder, reflect, think | | ruminate | (vt) ครุ่นคิด, See also: คำนึง, ตรึกตรอง, ใคร่ครวญ, Syn. ponder, reflect, think | | ruminator | (n) ผู้ใคร่ครวญ, See also: ผู้ไตร่ตรอง | | rumination | (n) การใคร่ครวญ, See also: การไตร่ตรอง, Syn. introspectin, reflection, thought | | ruminative | (adj) ซึ่งใคร่ครวญ, See also: ซึ่งไตร่ตรอง, Syn. pensive, thoughtful | | ruminatively | (adv) อย่างใคร่ครวญ |
| |
| | ruminant | (รู'มะเนินทฺ) n. สัตว์เคี้ยวเอื้อง (เช่น วัว, ควาย, กวาง, อูฐ) adj. เคี้ยวเอื้อง, รำพึง, ครุ่นคิด, ตรึกตรอง, | | ruminate | (รู'มะเนท) vi., vt. เคี้ยวเอื้อง, รำพึง, ครุ่นคิด, ตรึกตรอง, ทบทวน, See also: rumination n. ruminative adj. ruminatively adv. ruminator n., Syn. chew the cud, muse, ponder |
| | ruminant | (n) สัตว์ที่เคี้ยวเอื้อง | | ruminate | (vt) ครุ่นคิด, ตรึกตรอง, เคี้ยวเอื้อง | | rumination | (n) การครุ่นคิด, การตรึกตรอง, การรำพึง, การเคี้ยวเอื้อง |
| | ruminant | ๑. เคี้ยวเอื้อง๒. สัตว์เคี้ยวเอื้อง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] | | ruminate | ๑. -เนื้อเมล็ดย่น๒. -รอยด่าง [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] | | rumination | การสำรอก [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| | Ruminants | สัตว์เคี้ยวเอื้อง [TU Subject Heading] |
| | | เคี้ยวเอื้อง | (v) ruminate, See also: chew the cud, Syn. บดเอื้อง, Example: ควายสองตัวกำลังยืนเคี้ยวเอื้องอยู่ในนาอย่างมีความสุข, Thai Definition: อาการที่ควายสำรอกอาหารออกมาเคี้ยวให้ละเอียด |
| | เคี้ยวเอื้อง | [khīo-eūang] (v) EN: ruminate ; chew the cud FR: ruminer | | ใคร่ครวญ | [khraikhrūan] (v) EN: introspect ; ponder ; reflect ; cogitate ; deliberate ; ruminate ; consider fully ; think ove FR: peser ; considérer ; cogiter (fam.) ; ruminer (fig.) |
| | | | ruminant | (n) any of various cud-chewing hoofed mammals having a stomach divided into four (occasionally three) compartments | | ruminant | (adj) related to or characteristic of animals of the suborder Ruminantia or any other animal that chews a cud, Ant. nonruminant | | ruminantia | (n) cattle; bison; sheep; goats; antelopes; deer; chevrotains; giraffes; camels, Syn. suborder Ruminantia | | ruminate | (v) chew the cuds | | rumination | (n) (of ruminants) chewing (the cud) | | rumination | (n) regurgitation of small amounts of food; seen in some infants after feeding |
| | Ruminal | a. [ L. ruminalis. ] (Zool.) Ruminant; ruminating. [ R. ] [ 1913 Webster ] | | Ruminant | a. [ L. ruminans, -antis, p. pr.: cf. F. ruminant. See Ruminate. ] (Zool.) Chewing the cud; characterized by chewing again what has been swallowed; of or pertaining to the Ruminantia. [ 1913 Webster ] | | Ruminant | n. (Zool.) A ruminant animal; one of the Ruminantia. [ 1913 Webster ] | | Ruminantia | ‖n. pl. [ NL. ] (Zool.) A division of Artiodactyla having four stomachs. This division includes the camels, deer, antelopes, goats, sheep, neat cattle, and allies. [ 1913 Webster ]
☞ The vegetable food, after the first mastication, enters the first stomach (r). It afterwards passes into the second (n), where it is moistened, and formed into pellets which the animal has the power of bringing back to the mouth to be chewed again, after which it is swallowed into the third stomach (m), whence it passes to the fourth (s), where it is finally digested. [ 1913 Webster ]
| | Ruminantly | adv. In a ruminant manner; by ruminating, or chewing the cud. [ 1913 Webster ] | | Ruminate | v. t. 1. To chew over again. [ 1913 Webster ] 2. Fig.: To meditate or ponder over; to muse on. [ 1913 Webster ] Mad with desire, she ruminates her sin. Dryden. [ 1913 Webster ] What I know
Is ruminated, plotted, and set down. Shak. [ 1913 Webster ] | | Ruminate | v. i. [ imp. & p. p. Ruminated p. pr. & vb. n. Ruminating. ] [ L. ruminatus, p. p. of ruminari, ruminare, fr. rumen, -inis, throat, akin to ructare to belch, erugere to belch out, Gr. &unr_;, AS. roccettan. ] 1. To chew the cud; to chew again what has been slightly chewed and swallowed. “Cattle free to ruminate.” Wordsworth. [ 1913 Webster ] 2. Fig.: To think again and again; to muse; to meditate; to ponder; to reflect. Cowper. [ 1913 Webster ] Apart from the hope of the gospel, who is there that ruminates on the felicity of heaven? I. Taylor. [ 1913 Webster ] | | Ruminated | { , a. (Bot.) Having a hard albumen penetrated by irregular channels filled with softer matter, as the nutmeg and the seeds of the North American papaw. [ 1913 Webster ] Variants: Ruminate | | Rumination | n. [ L. ruminatio: cf. F. rumination. ] 1. The act or process of ruminating, or chewing the cud; the habit of chewing the cud. [ 1913 Webster ] Rumination is given to animals to enable them at once to lay up a great store of food, and afterward to chew it. Arbuthnot. [ 1913 Webster ] 2. The state of being disposed to ruminate or ponder; deliberate meditation or reflection. [ 1913 Webster ] Retiring full of rumination sad. Thomson. [ 1913 Webster ] 3. (Physiol.) The regurgitation of food from the stomach after it has been swallowed, -- occasionally observed as a morbid phenomenon in man. [ 1913 Webster ] | | Ruminative | a. Inclined to, or engaged in, rumination or meditation. [ 1913 Webster ] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
