| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -rabble-, *rabble* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | |
| | rabble | (แรบ'เบิล) n. ฝูงชนที่วุ่นวายไร้ระเบียบ, ฝูงสัตว์, ฝูงแมลง, สิ่งของที่เป็นกองเรี่ยราด. vt. รวมเป็นฝูงชน -Phr. (the rabble สามัญชน ชนชั้นต่ำ ประชาชนทั่วไป), Syn. mob | | brabble | vt., n. (การ) ทะเลาะ, ทะเลาะวิวาท | | grabble | vt. ฉวย, คว้า, แย่ง, See also: grabbler n. | | hardscrabble | adj. ซึ่งพยายามมากแต่ได้ผลตอบแทนน้อย | | scrabble | (สแครบ'เบิล) vi., n. (การ) คุ้ยเขี่ย, ตะกุยหา, คลำหา, ขย้ำจับ, เขียนหวัด, เขียนขยุกขยิก, ดิ้นรน, See also: scrabbler n., Syn. search |
| | rabble | (n) สามัญชน, ฝูงชน, ฝูงสัตว์ | | scrabble | (vt) ตะกุย, ข่วน, คุ้ยเขี่ย, ขูด, คลำหา, ดิ้นรน, เขียนหวัด |
| | rabble-rouser | ผู้ปลุกปั่นฝูงชน [ ดู demagogue ประกอบ ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| | | | | Rabble | v. i. [ Akin to D. rabbelen, Prov. G. rabbeln, to prattle, to chatter: cf. L. rabula a brawling advocate, a pettifogger, fr. rabere to rave. Cf. Rage. ] To speak in a confused manner. [ Prov. Eng. & Scot. ] [ 1913 Webster ] | | Rabble | n. [ Probably named from the noise made by it (see Rabble, v. i.) cf. D. rapalje rabble, OF. & Prov. F. rapaille. ] 1. A tumultuous crowd of vulgar, noisy people; a mob; a confused, disorderly throng. [ 1913 Webster ] I saw, I say, come out of London, even unto the presence of the prince, a great rabble of mean and light persons. Ascham. [ 1913 Webster ] Jupiter, Mercury, Bacchus, Venus, Mars, and the whole rabble of licentious deities. Bp. Warburton. [ 1913 Webster ] 2. A confused, incoherent discourse; a medley of voices; a chatter. [ 1913 Webster ]
The rabble, the lowest class of people, without reference to an assembly; the dregs of the people. “The rabble call him ‘lord.'” Shak. [ 1913 Webster ]
| | Rabble | a. Of or pertaining to a rabble; like, or suited to, a rabble; disorderly; vulgar. [ R. ] Dryden. [ 1913 Webster ] | | Rabble | v. t. [ imp. & p. p. Rabbled p. pr. & vb. n. Rabbling ] 1. To insult, or assault, by a mob; to mob; as, to rabble a curate. Macaulay. [ 1913 Webster ] The bishops' carriages were stopped and the prelates themselves rabbled on their way to the house. J. R. Green. [ 1913 Webster ] 2. To utter glibly and incoherently; to mouth without intelligence. [ Obs. or Scot. ] Foxe. [ 1913 Webster ] 3. To rumple; to crumple. [ Scot. ] [ 1913 Webster ] | | Rabble | n. [ Etymol. uncertain. ] (Iron Manuf.) An iron bar, with the end bent, used in stirring or skimming molten iron in the process of puddling. [ 1913 Webster ] | | Rabble | v. t. To stir or skim with a rabble, as molten iron. [ 1913 Webster ] | | Rabblement | n. A tumultuous crowd of low people; a rabble. “Rude rablement.” Spenser. [ 1913 Webster ] And still, as he refused it, the rabblement hooted. Shak. [ 1913 Webster ] | | Rabbler | n. [ See 2d Rabble. ] (Mech.) A scraping tool for smoothing metal. [ 1913 Webster ] | | Rabble-rout | n. A tumultuous crowd; a rabble; a noisy throng. [ 1913 Webster ] |
| | | 暴走族 | [ぼうそうぞく, bousouzoku] (n) (See 珍走団) club of rabble-rousing reckless-driving delinquents; biker gang; group of hot rodders [Add to Longdo] | | 有象無象 | [うぞうむぞう, uzoumuzou] (n) mob; the masses; rabble; riffraff [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
