ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -defame-, *defame* Possible hiragana form: でふぁめ |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ defame | (vt) ทำลายชื่อเสียง, See also: ทำให้เสียชื่อเสียง, กล่าวให้ร้าย, Syn. backbite, denigrate, discredit, disparage, malign, revile, vilify, Ant. extol, laud, praise | defame | (vt) ทำให้เสียชื่อเสียง, See also: ทำให้เสื่อมเสีย, Syn. besmirch, traduce |
| defame | (ดิเฟม') vt. ทำลายชื่อเสียง, ใส่ร้ายป้ายสี., See also: defamation n. ดูdefame defamatory adj. ดูdefame |
| defame | (vt) ใส่ร้ายป้ายสี, ทำให้เสียชื่อเสียง, หมิ่นประมาท, สบประมาท |
|
| | วางเพลิง | (v) defame, See also: slander, frame, malign, Syn. ว่าร้าย, ให้ร้าย, นินทา, Thai Definition: พูดให้ร้ายคนอื่นลับหลัง | ให้ร้าย | (v) defame, See also: malign, slander, smear, vilify, abuse, Syn. ป้ายสี, ให้ร้ายป้ายสี, ใส่ความ, ใส่ร้าย, ป้ายร้าย, Example: เขาได้ใช้วิธีประจบสอพลอเลียเจ้านายหรือแม้กระทั่งให้ร้ายเพื่อนร่วมงานเพื่อประโยชน์ตนเอง, Thai Definition: ใส่ความผู้อื่นโดยไม่มีมูลความจริง | โพนทะนา | (v) defame, See also: condemn publicly, publicize, propagate, Syn. กระจายข่าว, แพร่ข่าว, ประจาน, ป่าวร้อง, Example: เขาถูกรัฐบาลโพนทะนาว่าเป็นศัตรูของชาติ, Thai Definition: พูดกล่าวโทษหรือติเตียนท่านต่อหน้าผู้อื่น | ทับถม | (v) defame, See also: incriminate, criticize, defame, slander, Syn. ซ้ำเติม, Example: สมศรีทับถมเพื่อนเมื่อรู้ว่าเขาทำความผิด, Thai Definition: กล่าวซ้ำเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น | กลั่นแกล้ง | (v) defame, See also: persecute, treat somebody badly, slander, libel, Syn. แกล้ง, Example: เจ้าหน้าที่ได้กล่าวถึงการตรวจค้นครั้งนี้ว่าไม่ได้เป็นการกลั่นแกล้งใครเป็นการเข้าตรวจค้นตามหน้าที่, Thai Definition: หาความไม่ดีใส่ให้, หาอุบายให้ร้ายโดยวิธีต่างๆ, แกล้งใส่ความ |
| | | defame | (v) charge falsely or with malicious intent; attack the good name and reputation of someone, Syn. denigrate, asperse, slander, smear, besmirch, smirch, calumniate, sully | defamer | (n) one who attacks the reputation of another by slander or libel, Syn. vilifier, libeler, maligner, slanderer, backbiter, traducer |
| Defame | v. t. [ imp. & p. p. Defamed p. pr. & vb. n. Defaming. ] [ OE. defamen, diffamen, from F. diffamer, or OF. perh. defamer, fr. L. diffamare (cf. defamatus infamous); dis- (in this word confused with de) + fama a report. See Fame. ] 1. To harm or destroy the good fame or reputation of; to disgrace; especially, to speak evil of maliciously; to dishonor by slanderous reports; to calumniate; to asperse. [ 1913 Webster ] 2. To render infamous; to bring into disrepute. [ 1913 Webster ] My guilt thy growing virtues did defame; My blackness blotted thy unblemish'd name. Dryden. [ 1913 Webster ] 3. To charge; to accuse. [ R. ] [ 1913 Webster ] Rebecca is . . . defamed of sorcery practiced on the person of a noble knight. Sir W. Scott. Syn. -- To asperse; slander; calumniate; vilify. See Asperse. [ 1913 Webster ] | Defame | n. Dishonor. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] | Defamer | n. One who defames; a slanderer; a detractor; a calumniator. [ 1913 Webster ] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |