ป้ายสี | (v) slander, See also: defame, malign, traduce, incriminate, Syn. ใส่ร้าย, ให้ร้ายป้ายสี, ใส่ร้ายป้ายสี, Example: ถ้าทำงานมากกว่าที่จำเป็นมักจะถูกอิจฉาริษยาให้ร้ายป้ายสีหรือกล่าวหาว่าคิดการใหญ่, Thai Definition: ใส่ความผู้อื่นโดยไม่มีมูลความจริง |
ต้องสงสัย | (adj) accused, See also: impeachable, charged, incriminatory, Syn. ถูกสงสัย, Example: เขาเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับแรกในคดีนี้, Thai Definition: ผู้ที่ถูกสงสัยว่าเป็นผู้กระทำความผิด |
ทับถม | (v) defame, See also: incriminate, criticize, defame, slander, Syn. ซ้ำเติม, Example: สมศรีทับถมเพื่อนเมื่อรู้ว่าเขาทำความผิด, Thai Definition: กล่าวซ้ำเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น |
ร้อนตัว | (v) be afraid of being involved or incriminated, See also: worry, have a guilty conscience, get alarm, Example: รัฐมนตรีหลายคนร้อนตัวกันใหญ่ หลังจากที่ข่าวการประมูลซื้อคอมพิวเตอร์ถูกวิจารณ์อย่างหนัก, Thai Definition: กลัวว่าโทษ หรือความลำบากจะมาถึงตัว |
ปรักปรำ | (v) incriminate, See also: allege, blame, condemn, give evidence against, Syn. กล่าวหา, ว่าร้าย, กล่าวร้าย, ป้ายร้าย, ให้ร้าย, ใส่ร้ายป้ายสี, Example: พยานหลายคนให้การปรักปรำเขา, Thai Definition: กล่าวโทษโดยไม่ได้พิสูจน์ว่าเป็นความจริงหรือไม่ |
การทับถม | (n) incrimination, See also: crimination, accusation, slander, defamation, malignity, Syn. การพูดซ้ำเติม, Ant. การสรรเสริญ, การยกย่อง, การยกย่องสรรเสริญ, Example: การทับถมคนอื่นด้วยคำพูดเป็นการกระทำที่ไม่ดี, Thai Definition: โดยปริยายหมายความว่า การกล่าวซ้ำเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น |
หาความ | (v) accuse, See also: charge, blame, denounce, allege, indict, incriminate, Syn. กล่าวโทษ, ใส่ความ, ใส่โทษ |
หาความ | (v) accuse, See also: charge, blame, denounce, allege, indict, incriminate, Syn. กล่าวโทษ, ใส่ความ, ใส่โทษ |
freedom from self-incrimination | (n) the civil right (guaranteed by the Fifth Amendment to the United States Constitution) to refuse to answer questions or otherwise give testimony against yourself, Syn. privilege against self incrimination |
incriminate | (v) suggest that someone is guilty, Syn. imply, inculpate |
incriminatingly | (adv) in an incriminating manner |
incrimination | (n) an accusation that you are responsible for some lapse or misdeed, Syn. blame, inculpation |
self-incrimination | (n) an accusation that incriminates yourself |
accuse | (v) bring an accusation against; level a charge against, Syn. criminate, impeach, incriminate |
criminative | (adj) charging or suggestive of guilt or blame, Syn. criminatory, incriminatory, incriminating |