29 ผลลัพธ์ สำหรับ -incriminat-

หรือค้นหา: -incriminat-, *incriminat*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

incriminate	(vt) ฟ้องร้อง, See also: กล่าวหา, Syn. accuse, charge, inculpate
incrimination	(n) การฟ้องร้อง, See also: การกล่าวโทษ, Syn. accusation, charge, inculpation

Hope Dictionary

incriminate

(อินคริม' มะเนท) vt. กล่าวโทษ, ใส่ร้าย, กล่าวหา, ฟ้องร้อง, ดำเนินคดีฟ้องร้อง., See also: incrimination n. incriminator n. incriminatory adj., Syn. accuse

Nontri Dictionary

incriminate

(vt) ใส่ความ, ปรักปรำ, ใส่ร้ายป้ายสี

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน

incriminate	กล่าวโทษ, ทำให้ต้องรับโทษทางอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]
incrimination	การกล่าวหาว่ากระทำความผิดอาญา [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔]
incrimination, self-	การกระทำที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา, คำให้การที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)

ทับถม	(v) defame, See also: incriminate, criticize, defame, slander, Syn. ซ้ำเติม, Example: สมศรีทับถมเพื่อนเมื่อรู้ว่าเขาทำความผิด, Thai Definition: กล่าวซ้ำเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น
ปรักปรำ	(v) incriminate, See also: allege, blame, condemn, give evidence against, Syn. กล่าวหา, ว่าร้าย, กล่าวร้าย, ป้ายร้าย, ให้ร้าย, ใส่ร้ายป้ายสี, Example: พยานหลายคนให้การปรักปรำเขา, Thai Definition: กล่าวโทษโดยไม่ได้พิสูจน์ว่าเป็นความจริงหรือไม่
การทับถม	(n) incrimination, See also: crimination, accusation, slander, defamation, malignity, Syn. การพูดซ้ำเติม, Ant. การสรรเสริญ, การยกย่อง, การยกย่องสรรเสริญ, Example: การทับถมคนอื่นด้วยคำพูดเป็นการกระทำที่ไม่ดี, Thai Definition: โดยปริยายหมายความว่า การกล่าวซ้ำเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)

การพูดซ้ำเติม	[kān phūt samtoēm] (n, exp) EN: incrimination
ข้อกล่าวหา	[khøklāohā] (n) EN: indictment ; allegation ; accusation ; charge FR: accusation [ f ] ; incrimination [ f ] ; charge [ f ]
กล่าวโทษ	[klāothōt] (v) EN: accuse ; charge ; indict ; incriminate ; allege ; blame ; impeach FR: inculper ; accuser de ; charger
ปรักปรำ	[prakpram] (v) EN: incriminate ; allege ; blame ; condemn ; give evidence against FR: condamner ; blâmer
ปรักปรำคนดี	[prakpram khon dī] (v, exp) EN: frame up an innocent person ; incriminate innocent person

CMU Pronouncing Dictionary

incriminate	/IH2 N K R IH1 M AH0 N EY2 T/ /อิน คริ เหมอะ เน ถึ/ /ˌɪnkrˈɪmənˌeɪt/
incriminating	/IH2 N K R IH1 M AH0 N EY2 T IH0 NG/ /อิน คริ เหมอะ เน ถิ่ง/ /ˌɪnkrˈɪmənˌeɪtɪŋ/
incrimination	/IH2 N K R IH2 M AH0 N EY1 SH AH0 N/ /อิน คริ เหมอะ เน้ เฉิ่น/ /ˌɪnkrˌɪmənˈeɪʃən/

Oxford Advanced Learners Dictionary

incriminate	(vt) /i1 n k r i1 m i n ei t/ /อิ้น คริ หมิ เหน่ ถึ/ /ˈɪnkrˈɪmɪneɪt/
incriminated	(vt, vt) /i1 n k r i1 m i n ei t i d/ /อิ้น คริ หมิ เหน่ ถิ ดึ/ /ˈɪnkrˈɪmɪneɪtɪd/
incriminates	(vt) /i1 n k r i1 m i n ei t s/ /อิ้น คริ หมิ เหน่ ถึ สึ/ /ˈɪnkrˈɪmɪneɪts/
incriminating	(vt) /i1 n k r i1 m i n ei t i ng/ /อิ้น คริ หมิ เหน่ ถิ่ง/ /ˈɪnkrˈɪmɪneɪtɪŋ/

WordNet (3.0)

incriminate	(v) suggest that someone is guilty, Syn. imply, inculpate
incriminatingly	(adv) in an incriminating manner
incrimination	(n) an accusation that you are responsible for some lapse or misdeed, Syn. blame, inculpation

Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Incriminate	v. t. [ imp. & p. p. Incriminated p. pr. & vb. n. Incriminating. ] [ LL. incriminatus, p. p. of incriminare; in- in + criminare, criminari, to accuse one of a crime. See Criminate. ] To accuse; to charge with a crime or fault; to criminate. [ 1913 Webster ]
incriminating	adj. charging or suggestive of guilt or blame; as, incriminating testimony; incriminating evidence. Syn. -- criminative, criminatory, incriminatory. [ WordNet 1.5 ]
Incrimination	n. The act of incriminating; crimination. [ 1913 Webster ]
Incriminatory	a. Of or pertaining to crimination; tending to incriminate; criminatory. [ 1913 Webster ]

Time: 0.0309 seconds, cache age: 7.626 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/