| bismuth | (n) ธาตุบิสมัท |
| bismuth | (มิส'มัธ) n. ธาตุโลหะชนิดหนึ่ง |
| Bismuth | บิสมัธ, บิสมัท [การแพทย์] |
| Bismuth Nitrate | บิสมัธไนเตรต [การแพทย์] |
| Bismuth Oxychloride | บิสมัธออกซีคลอไรด์ [การแพทย์] |
| Bismuth Subgallate | บิสมัธซับกัลเลต [การแพทย์] |
| Bismuth Subnitrate | ผงยาบิสมัทซับไนเตรต [การแพทย์] |
| บิสมัท | (n) bismuth, Syn. ธาตุบิสมัท, Thai Definition: ธาตุลำดับที่ 83 สัญลักษณ์ Bi เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวอมแดง เปราะ หลอมละลาย ที่ 271.3 ํ ซ. เป็นตัวนำความร้อนและไฟฟ้าที่เลว มีสมบัติพิเศษ คือ ขยายตัวเมื่อแข็งตัว ใช้ประโยชน์นำไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ ซึ่งหลอมละลายที่อุณหภูมิต่ำ, Notes: (อังกฤษ) |
| บิสมัท | [bitmat = bismat] (n) EN: bismuth FR: bismuth [ m ] |
| bismuth |
| bismuth |
| bismuth | (n) a heavy brittle diamagnetic trivalent metallic element (resembles arsenic and antimony chemically); usually recovered as a by-product from ores of other metals, Syn. Bi, atomic number 83 |
| bismuthal | (adj) of or relating to bismuth |
| bismuthic | (adj) containing bismuth (especially in the pentavalent state) |
| Bismuth | n. [ Ger. bismuth, wismuth: cf. F. bismuth. ] (Chem.) One of the elements; a metal of a reddish white color, crystallizing in rhombohedrons. It is somewhat harder than lead, and rather brittle; masses show broad cleavage surfaces when broken across. It melts at 507° Fahr., being easily fused in the flame of a candle. It is found in a native state, and as a constituent of some minerals. Specific gravity 9.8. Atomic weight 207.5. Symbol Bi. [ 1913 Webster ] ☞ Chemically, bismuth (with arsenic and antimony is intermediate between the metals and nonmetals; it is used in thermo-electric piles, and as an alloy with lead and tin in the fusible alloy or metal. Bismuth is the most diamagnetic substance known. [ 1913 Webster ]
|
| Bismuthal | a. Containing bismuth. [ 1913 Webster ] |
| Bismuthic | a. (Chem.) Of or pertaining to bismuth; containing bismuth, when this element has its higher valence; |
| Bismuthiferous | a. [ Bismuth + -ferous. ] Containing bismuth. [ 1913 Webster ] |
| Bismuthinite | |
| Bismuthous | a. Of, or containing, bismuth, when this element has its lower valence. [ 1913 Webster ] |
| Bismuthyl | n. (Min.) Hydrous carbonate of bismuth, an earthy mineral of a dull white or yellowish color. |
| 铋 | [铋 / 鉍] bismuth Bi, metal, atomic number 83 #55,492 [Add to Longdo] |
| ビスムス;ビスマス | [bisumusu ; bisumasu] (n, adj-no) bismuth (Bi) [Add to Longdo] |
| 蒼鉛 | [そうえん, souen] (n, adj-no) bismuth [Add to Longdo] |
