vituperated | |
vituperate | |
vituperates | |
vituperating | |
vituperation | |
vituperative |
vituperate | (vt) ด่าว่า, Syn. berate;revile, Ant. praise, applaud |
vituperate | (vi) ด่าว่า, Syn. berate;revile, Ant. praise, applaud |
vituperation | (n) การใช้คำพูดหยาบคาย, See also: การผรุสวาท, Syn. invective |
vituperation | (n) การจับผิด |
vituperative | (adj) ซึ่งกล่าวประณามคนอื่น, See also: ซึ่งด่าว่า, กล่าวร้าย, ใช้ผรุสวาท, Syn. spiteful |
vituperatively | (adv) อย่างประณามคนอื่น |
vituperativeness | (n) การประณามคนอื่น |
vituperate | (ไวทู'พะเรท) vt. จับผิด, ด่าว่า, ประณาม, กล่าวร้าย, ใช้ผรุสวาท., See also: vituperator n., Syn. berate, vilify, rebuke, abuse |
vituperation | (ไวทูพะเร'เชิน) n. การจับผิด, การด่าว่า, การประณาม, การกล่าวร้าย, การใช้ผรุสวาท, Syn. faultfinding, abuse |
vituperative | (ไวทู'พะเร'ทิฟว) adj. จับผิด, ด่าว่า, ประณาม, กล่าวร้าย, ใช้ผรุสวาท |
vituperate | (vt) ด่าว่า, ประณาม, จับผิด, ผรุสวาท |
Ok, ok, ok, I'll cook your meals, you vituperative old bastard! | ก็ได้ ผมจะทำอาหารให้ ตาแก่ชั่วช้าสามานย์ This Beautiful Fantastic (2016) |
ผรุสวาท | (n) curse, See also: vituperation, Syn. คำหยาบ, คำสบถ, คำสาปแช่ง, คำด่า, Example: เขากล่าวผรุสวาทต่อหน้าผม, Thai Definition: วาจาหยาบคาย, Notes: (บาลี) |
สามหาว | [sāmhāo] (adj) EN: abusive ; vile ; vituperative ; brash ; rampant FR: grossier ; vulgaire |
vituperative | |
vituperative |
vituperate | |
vituperated | |
vituperates | |
vituperating | |
vituperation | |
vituperative |
vituperation | (n) abusive or venomous language used to express blame or censure or bitter deep-seated ill will, Syn. vitriol, invective |
scathing | (adj) marked by harshly abusive criticism, Syn. vituperative |
vilify | (v) spread negative information about, Syn. vituperate, revile, rail |
Vituperate | v. t. [ L. vituperatus, p. p. of vituperare to blame, vituperate; vitium a fault + parare to prepare. See Vice a fault, and Pare, v. t. ] To find fault with; to scold; to overwhelm with wordy abuse; to censure severely or abusively; to rate. [ 1913 Webster ] |
Vituperation | n. [ L. vituperatio: cf. OF. vituperation. See Vituperate. ] The act of vituperating; abuse; severe censure; blame. [ 1913 Webster ] When a man becomes untractable and inaccessible by fierceness and pride, then vituperation comes upon him. Donne. [ 1913 Webster ] |
Vituperative | a. Uttering or writing censure; containing, or characterized by, abuse; scolding; abusive. -- Vituperative appellations derived from their real or supposed ill qualities. B. Jonson. [1913 Webster] |
Vituperator | n. [ L. ] One who vituperates, or censures abusively. [ 1913 Webster ] |
辱骂 | [辱 骂 / 辱 罵] to insult; to revile; abuse; vituperation #21,874 [Add to Longdo] |
Beschimpfung { f } | Beschimpfungen { pl } | vituperation | vituperations [Add to Longdo] |
gestänkert; stänkerte | vituperated [Add to Longdo] |
schmähend | vituperative [Add to Longdo] |
schmähend { adv } | vituperatively [Add to Longdo] |
tadeln | tadelnd | getadelt | tadelt | to vituperate | vituperating | vituperated | vituperates [Add to Longdo] |
罵詈雑言 | [ばりぞうごん, barizougon] (n) vilification; vituperation [Add to Longdo] |