malfeasance | (n) การประพฤติผิดต่อหน้าที่ โดยเฉพาะที่กระทำโดยข้าราชการ, Syn. corruption |
feasance | (n) การกระทำ, See also: กรรม |
defeasance | (n) การยกเลิก, See also: การทำให้เป็นโมฆะ, การเพิกเฉย |
malfeasance | (n) การทุจริต (เช่น การเมืองหรือฝ่ายพลเรือน), See also: การกระทำผิดหรือการประพฤติผิดกฎหมาย, Syn. malpractice, misprision, misfeasance |
misfeasance | (n) การกระผิด, Syn. injustice |
nonfeasance | (n) การเพิกเฉย (ทางกฎหมาย), See also: การละเลย, การละเว้นไม่ยอมปฏิบัติตาม, ความล้มเหลว, Syn. failure, lack, omission |
defeasance | (ดิฟี'ซันซฺ) n. การยกเลิก. การทำให้โมฆะ. การเพิกถอน, ภาวะที่ถูกยกเลิกหรือเพิกถอน |
feasance | (ฟี'เซินซฺ) n. กระทำกรรม, กรรม |
malfeasance | (แมลฟี`ซันซฺ) n. การทุจริตต่อหน้าที่ |
misfeasance | (มิชฟี`ชันซฺ) n, การกระทำผิดกฎหมาย, See also: misfeasor n |
misfeasance | การกระทำที่ไม่ถูกต้อง [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
misfeasance | การกระทำที่ไม่ถูกต้อง, การกระทำที่ไม่สมควร [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
malfeasance | การกระทำโดยมิชอบ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
malfeasance | การกระทำมิชอบ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
nonfeasance | การละเว้น [ประกันภัย ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
nonfeasance | การละเว้นไม่ปฏิบัติ, การละเลยไม่กระทำตามกฎหมาย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
defeasance | |
malfeasance |
malfeasance | |
malfeasances |
malfeasance | (n) wrongful conduct by a public official |
misfeasance | (n) doing a proper act in a wrongful or injurious manner |
nonfeasance | (n) a failure to act when under an obligation to do so; a refusal (without sufficient excuse) to do that which it is your legal duty to do |
Defeasance | n. [ OF. defesance, fr. defesant, F. défaisant, p. pr. of defaire, F. défaire, to undo. See Defeat. ] After his foes' defeasance. Spenser. [ 1913 Webster ] ☞ Mortgages were usually made in this manner in former times, but the modern practice is to include the conveyance and the defeasance in the same deed. [ 1913 Webster ] |
Defeasanced | a. (Law) Liable to defeasance; capable of being made void or forfeited. [ 1913 Webster ] |
Malefeasance | n. See Malfeasance. [ 1913 Webster ] |
Malfeasance | n. [ F. malfaisance, fr. malfaisant injurious, doing ill; mal ill, evil + faisant doing, p. pr. of faire to do. See Malice, Feasible, and cf. Maleficence. ] (Law) The doing of an act which a person ought not to do; evil conduct; an illegal deed. |
Misfeasance | n. [ OF. pref. mes- wrong (L. minus less) + faisance doing, fr. faire to do, L. facere. Cf. Malfeasance. ] (Law) A trespass; a wrong arising from an overt act; the improper doing of an act which a person might lawfully do. Bouvier. Wharton. [ 1913 Webster ] |
Non-feasance | n. [ Pref. non- + OF. faisance a doing, fr. faire to do. ] (Law) An omission or neglect to do something, esp. that which ought to have been done. Cf. Malfeasance. [ 1913 Webster ] |
Annullierung { f } | Annullierungen { pl } | defeasance | defeasances [Add to Longdo] |
Missbrauch { m } | misfeasance [Add to Longdo] |
Vergehen { n } | malfeasance [Add to Longdo] |